چکیده : یکی از مباحثی که امروزه توجه منتقدان عرصه ی ادب و شعر معاصر را به خود جلب کرده،بحث نقد روانشناختی است.نقد روانشناختی، اثر ادبی(داستان یا شعر)را به عنوان بیان جریان باطنی و احوال درونی ادیب که در قالب یک داستان یا شعر ارائه شده است، بررسی می کند. فروید به عنوان بنیانگذار نقد روانکاوی،توانست باتوجه به دریافت جدید و نوآورانه خویش از روان انسان و کشف ابعاد جدیدی از وجود آدمی،قرائت تازه ای را از متون ادبی و اساطیری و آثار هنری به مخاطبان ارائه دهد. از نظر وی، بخش ناخودآگاه،جهان گسترده ای از خواسته ها،تمایلات،انگیزه ها و عقاید سرکوب شده است که انسان از آنها آگاهی ندارد. در حقیقت تعیین کننده اصلی رفتارهای بشر،همین عوامل ناخودآگاه او هستند که از سه قسمت عمده تشکیل میشوند:نهاد،خود،فراخود. این پایان نامه سعی بر آن است تا نظریه ناخودآگاه فردی فروید دراشعار بدر شاکر السیاب را بررسی و موقعیت شاعررا در هر بیت مشخص و ساختار شخصیتی و روانشناختی او را نیز بیان نماید؛چرا که وی میخواهد به آرزوهای دست نیافتنی و امیال سرخورده و سرکوب شده اش دست یابد. از این رو سیاب دائماً در مراحل روان شناختی در نوسان بوده و بیشتر ابیات وی نشان از وجود وی در سه بخش دارد و از این طریق توانسته در سایه بستر ناخودآگاه خویش دنیایی رویایی بسازد.