منطقه پیشنهادی شکار ممنوع سد درودزن در استان فارس، در شمال غربی شهرستان مرودشت بین مدارهای? 19 °30 - ? 4 °30 عرض شمالی و ? 35 °52 - ? 13 °52 طولی شرقی واقع شده و تاکنون هیچ مطالعه فلوریستیکی روی آن صورت نگرفته است. مساحت منطقه حدود 30000 هکتار، میانگین ارتفاع آن بین 1614 تا 2740 متر، متوسط بارندگی سالیانه 474 میلی متر، میانگین دمای سالیانه 17.8 درجه سانتی گراد و پر باران ترین ماه آن دی ماه (119.28 میلی متر) می باشد. سردترین ماه های آن دی و بهمن ماه به ترتیب با دمای متوسط 1.04 و96. درجه سانتی گراد و گرم ترین ماه های آن نیز تیر و مرداد ماه به ترتیب با دمای متوسط 36.4 و 36.08 درجه سانتی گراد است. اقلیم منطقه به صورت نیمه خشک و معتدل بوده و به صورت کاملأ مشخص بر روی فلور و پوشش گیاهی منطقه مورد مطالعه، تأثیر می گذارد. فلور این منطقه در سال های 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. جهت مطالعه منطقه، گیاهان در طی ماه های فصول رویشی به طور مرتب جمع آوری و در هرباریوم دانشگاه خوارزمی (far) در تهران نگه داری شدند. درمجموع حدود 1500 نمونه گیاهی، 529 تاکسون (گونه، زیرگونه و واریته) جمع آوری شد که شامل 345 جنس و 82 خانواده می باشد. نسبت فرم رویشی تاکسون های بررسی شده به ترتیب عبارتند از: تروفیت (40.6 درصد)، همی کریپتوفیت (30.92 درصد)، کریپتوفیت (13.47 درصد)، کامه فیت (8.91 درصد) و فانروفیت (6.07 درصد). از میان گیاهان مورد مطالعه، 101 تاکسون انحصاری ایران (19.12 درصد) بوده و 36 تاکسون (6.83 درصد) در فهرست iucn جهانی قرار می گیرند. در بررسی کورولوژی، 293 تاکسون (55.59 درصد) به ناحیه ایران – تورانی تعلق داشته اند. همچنین در این بررسی، 3 تاکسون برای دومین بار از ایران گزارش می شود.

چکیده جنس های paracaryum و microparacaryum متعلق به تیره گاوزبان از لحاظ تاکسونومی پیچیده و تغییر پذیر اند. این دو تاکسون متعلق به ناحیه ایران و تورانی اند و در ترکیه، نواحی شرق مدیترانه، شوروی سابق، ایران، افغانستان و پاکستان پراکنده اند، در ایران به ترتیب حدود ?? و ? گونه دارند. حد و مرز و روابط بین این دو جنس نا مشخص است. طبقه بندی این دو جنس در فلورا ایرانیکا و فلور ایران متفاوت است، در فلورا ایرانیکا دو جنس paracaryum و mattiastrum شرح داده شده در حالی که، در فلور ایران paracaryum و mattiastrum مترادف شده اند و گونه های یک ساله paracaryum و mattiastrum (بر اساس مقاله hilger و همکاران ????) در جنس microparacaryum قرارگرفته اند. به منظور بر طرف کردن مشکلات تاکسونومی این گروه مطالعات ریخت شناسی بر روی نمونه های جمع آوری شده و نمونه های موجود در هرباریوم هایfumh? وtari2 انجام شد. مطالعات ریخت شناسی منجر به شناسایی ?? گونه paracaryum و ? گونه microparacaryum گردید: دو گونه مترادف شناخته شدند، یک گونه جدید، یک گزارش جدید برای ایران و دو گزارش جدید برای خراسان. برای آنالیز داده های ریخت شناسی ?? صفت کمی وکیفی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه براین ، مطالعات گرده شناسی، تشریحی و مولکولی نیز انجام شد. در مطالعات مولکولی، ناحیه its هسته ای برای ?? گونه از هر دو جنس تعیین توالی شد، توالی ها با توالی تاکسون های برون گروه آنالیز شدند تا روابط بین دو جنس مشخص شود. آنالیز فنتیک مشخص نمود که نمی توان گونه های microparacaryum را از paracaryum جدا نمود وگونه هایparacaryum و mattiastrum نیز در یک شاخه قرار گرفتند. مطالعات تشریحی و گرده شناسی نیز نشان داد که اختلاف معنی داری بین گونه هایparacaryum ، mattiastrum و microparacaryum وجود ندارد. آنالیز توالی its نتایج ریخت شناسی، تشریحی و گرده شناسی را تأ یید می کند و نشان می دهد که جنس paracaryum تک نیا است وگونه های microparacaryum را نیز در بر می گیرد. همچنین، مترادف بودن تاکسون های paracaryumوmattiastrum تأ یید می گردد.

منطق? کوهدشته واقع در استان تهران، 13کیلومتری تهران دراتوبان تهران کرج و در دامن? جنوبی البرز مرکزی واقع شده است. این منطقه بدلیل موقعیت خاص مکانی(نزدیکی به استان تهران و قسمتی از فلور رشته کوه البرز) بسیار حائز اهمیت است. از این روقسمتی از این منطقه در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت که در نتیج? آن 187 گونه متعلق به 126 جنس و 45 خانواده مورد شناسایی قرار گرفت. خانواده های کاسنی با 37 گونه، گندمیان با17 گونه،شب بو با 16 گونه، بقولات با 15 گونه، نعناع با 14 گونه، گاوزبان با9 گونه، اسفناج با 8 گونه و بلآخره فرفیون با 6 گونه، مهمترین خانواده های گیاهی منطقه بودند، که در مجموع 70 درصد از کل گونه ها را شامل می شوند. بزرگترین جنسهای گیاهی منطقه از نظر تعداد گونه عبارتند از: astragalus با 11 گونه، euphorbia و echinops هرکدام با 5 گونه، cousinia و centaurea هرکدام با 4 گونه و hordeum وconvolvulus هر کدام با 3 گونه. همی کریپتوفیتها، تروفیتها و کامه فیتها از مهمترین گروههای ساختار طیف زیستی منطقه بودند. بررسی کرولوژیک و استخراج کروتیپها بر اساس روش زهری طبق انتظار قبلی، غلب? عناصر ایرانی تورانی را نشان داد. همچنین در این منطقه 32گون? اندمیک شناسایی شد که 5/19درصد از گیاهان کل منطقه را شامل میشود واهمیت این منطقه را خاطر نشان می سازد. آب و هوای منطقه بر طبق نظری? آمبرژه جزء اقلیم گرم و خشک طبقه بندی می شود و از نظر بارندگی، منطق? کوه دشته 5 ماه سال را به صورت خشک و از این 5 ماه 3 ماه را بصورت بسیار خشک سپری می کند.

این مطالعه به بررسی ویژگی های تعداد کروموزوم میتوز و در صورت جمع آوری به موقع شاتون نر مطالعه میوزی، یافتن صفات مناسب کروموزومی، آناتومیکی اپیدرمی و گرده شناسی در جداسازی گونه ها و میزان ارزش این صفات در سطح سکسیون می پردازد. فصل اول این مطالعه، کلیاتی از تیره و جنس بید و شرح مختصری از گونه های مورد بررسی در ایران ارائه شده است و به اهمیت اقتصادی و کاربردی نمونه های مورد بررسی اشاره شده است و با کمک نرم افزار map source نقشه های جداگانه ای برای نشان دادن پراکنش گونه ها تهیه شد. نقشه پراکندگی گونه ها براساس کتاب فلورایرانیکا با نماد- و بر اساس مقاله دکتر معصومی (منبع 4) با نماد - رسم شده اند. در فصل دوم بررسیهای آناتومیکی برگ 10 گونه جنس بید مورد مطالعه انجام شد از مهمترین ویژگی های آناتومیکی برگ این جنس میتوان ضخامت رگ برگ میانی، تعداد دستجات آوند رگبرگ میانی، ضخامت پوست سطح فوقانی و تحتانی رگبرگ میانی، ضخامت غلاف اسکرانشیمی رگبرگ میانی، ضخامت پهنک برگ، نوع دیواره سلول های پارانشیم نردبانی پهنک، نوع رسوبات کریستالی در برش عرضی را نام برد. در بخش دیگری از این فصل اپیدرم برگ گونه ها مورد بررسی قرار گرفتند و گونه ها از نظر نوع روزنه، اندازه روزنه، اندازه روزن، نوع دیواره سلول های اپیدرم و ایندکس روزنه مقایسه و نتایج در جدول ارائه شدند. در فصل سوم به مطالعات سیتوژنتیک شامل دو بخش مطالعات میوز و مطالعات میتوز اشاره شده است.در بخش مطالعات میوز نمونه ها از نظر تعداد کروموزوم، سطح پلوئیدی و ناهنجاریهای کروموزومی از جمله عقب افتادگی کروموزوم بررسی شده اند و در بخش مطالعات میتوزی به دلیل کوچک بودن و تعداد بالای کروموزوم ها تنها به بررسی مراحل میتوز پرداخته شده است و عکسهای مربوط به نمونه ها در پایان بخشها ارائه شدند. در فصل دیگری به عنوان فصل ضمیمه خارج از موضوع پایان نامه بررسی ها انجام شده است. این فصل شامل مطالعات گرده شناسی با تاکید بر صفات میکروسکوپی شامل قطر منظره استوایی گرده (e)، قطر منظره قطبی گرده (p)، نسبت e/p، شکل منظره استوایی گرده، شکل منظره قطبی گرده، ضخامت اگزین بیرونی انجام گرفت و عکسهای مربوط به نمونه ها ارائه شدند.

جنس onopordum از خانواده asteraceae و قبیله cardueae با حدود 40 گونه در دنیا اغلب در اروپا، شمال افریقا، جزایر قناری، قفقاز و جنوب شرق و مرکز آسیا توزیع شده است. این جنس در ایران دارای 7 گونه و یک زیرگونه می باشد. در این پژوهش، بررسی های سیستماتیکی از قبیل: مطالعات سیتوژنتیک، تشریحی، گرده شناسی، مورفولوژی و میکرومورفولوژی بر روی گونه هایی از این جنس انجام شد. این گونه ها شامل o. acanthium, o. acanthium subsp. araneosotomentosum, o. armenum, o. carduchorum, o. carmanicum, o. heteracanthum و o. leptolepis بودند. در آنالیزهای آماری و مشاهدات صفات ریخت شناسی، ریز ریخت شناسی و تشریحی، صفاتی با پلی مورفیسم پایین برای استفاده در کلید شناسایی از سایر صفات جدا شدند. مطالعات تشریحی شامل برش عرضی برگ، ساقه و بررسی اپیدرم های پشتی و شکمی برگ بود که صفات متمایز کننده است از قبیل کرک های غده ای، فیبر پوستی در برگ، برآمدگی در محل رگبرگ ها، فیبر و گسترش غلاف آوندی رگبرگ فرعی، کلانشیم فوقانی برگ و نوع روزنه پشتی و شکمی برای تفکیک گونه ها حاصل شد. مطالعات کروموزومی در 5 گونه به نتیجه رسیده و عدد کروموزومی یک گونه برای اولین بار در ایران و عدد کروموزومی سه گونه برای اولین بار در جهان گزارش شده اند. تقارن کاریوتیپ با استفاه از فاکتورهایی نظیر %tf%، s و d.r.l و نیز جدول دوطرفه استیبنز تعیین شد و مطابق این یافتهها گونه های مطالعه شده در گروه 3b قرار گرفتند. در مطالعات گردهشناسی بر اساس نسبت p/eدو نوع دانه گرده شناسایی شدند: oblate-spheroidal و suboblate. بررسی های sem از سطح اگزین کمابیش در تمامی گونه ها تنها تزئینات خارمانند، شبکه ای و سوراخ سوراخ را نشان داد. نتایج مجموعه مطالعات فوق موید متمایز بودن o. acanthium از سایر گونه ها و نزدیکی دو گونه o. leptolepis و o. heteracanthum باهم می باشد.

تالاب ها از ثروت های بزرگ ملی و از کهن ترین و زیباترین نیازهای طبیعی و با ارزش ترین اکوسیستم های روی زمین هستند. این تحقیق شامل مطالعه فلور و بررسی تنوع زیستی پنج تالاب مهم مرزون آباد، لنگور، بصراء، رمنت و آغوزبن در شهرستان بابل در استان مازندران می باشد. این تالاب ها در محدوده جغرافیایی - 45 ?54 45 طول 5?4 53 عرض شمالی قرار گرفته اند. مساحت کل منطقه مورد مطالعه 3531 هکتار است. متوسط - 5?3 53 شرقی و 5?3 33 درجه سانتی گراد می باشد. اقلیم منطقه جزء اقلیم / بارندگی سالانه 355 میلی متر و میانگین دمای سالانه 5 مرطوب تا نیمه مرطوب معتدل می باشد. برای تحقق مطالعات فلوریستیکی در این تالاب ها، همه گیاهان آوندی در طی پنج مرحله ازسال 3531 و در ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد و شهریور جمع آوری و در هرباریوم دانشگاه تربیت معلم) far ( در تهران نگهداری شده است. تعداد کل 333 گونه متعلق به 351 جنس و 43 خانواده گیاهی شناسایی شد. تیره های poaceae 55 گونه(، ( cyperaceae 33 گونه(، ( asteraceae 33 گونه(، ( fabaceae 35 گونه( و ( polygonaceae 3گونه( دارای بیشترین غنای گونه در منطقه مورد مطالعه می باشند. ( جنس هایی که بیشترین تعداد گونه را دربردارند عبارتند از: cyperus 3گونه(، ( polygonum 3 گونه( و ( potamogeton ، typha ، carex ، juncus ، trifolium 5گونه(. در بین گیاهان منطقه، تروفیت ها با 53 ( درصد فراوان ترین شکل زیستی منطقه را تشکیل می دهند. از لحاظ کورولوژی، بیشترین گونه ها متعلق به عناصر 45 درصد هستند. پوشش گیاهی این تالاب ها به دو زیستگاه عمده گیاهان حاشیه ای و گیاهان / چند ناحیه ای با 4 آبزی تقسیم می شود. از میان پنج تالاب شهرستان بابل، تالاب مرزون آباد بیشترین تعداد گونه ها 333 ( را به خود (اختصاص داده است و تالاب لنگور با 35 گونه در رتبه دوم قرار دارد. در نمودار dca مربوط به تالاب های مختلف ، گونه هایی همچون ceratophyllum demersum ، typha latifolia ، سهم زیادی در افزایش زیتوده تالاب ها دارند.آنالیز های anova مشخص کرد که به غیر از گونه های lacustris schoenoplecut و potamogeton lucense گونه های غالب آبزی دیگر اختلاف معنی داری را در درون یک گروه تالابی و بین سایر گروه های تالابی نشان می دهند. میانگین مجموع زیتوده همه گونه های غالب تالاب 3513 گرم در متر مربع است. / های بابل 33

جنس colutea l. (fabaceae) نُه گونه در ایران دارد: c. cilicica (sect. colutea subsect. arborescentes)، c. persica و c. gracilis (sect. colutea subsect. graciles)، c. x variabilis (sect. rostrata subsect. orientales)، c. buhsei (sect. rostrata subsect. centralasiaticae)، c. gifana (sect. rostrata subsect. gifana)، c. uniflora (sect. rostrata subsect. uniflora)، c. komarovii و c. porphyrogramma (sect. armata). در این میان چهار گونه انحصاری ایران هستند (c. persica، c. gifana، c. uniflora و c. porphyrogramma). این گونه ها در نیمه شمالی (از سواحل رودخانه ارس در غرب تا مرز ترکمنستان در شرق) و مرکز و جنوب کشور پراکنده اند. آخرین کار جامع انجام شده در راستای نوشتن شرح گونه ها و بخشه های این جنس، در فلورا ایرانیکا در سال 1984 منتشر شد. از این رو و از آنجایی که اصولاً تشخیص گونه های این جنس کاری است دشوار، در این پژوهش ضمن مطالعه نمونه های هرباریومی، نمونه های تازه از زیستگا ه های این گونه در سرتاسر کشور جمع آوری شده و مورد بررسی ریختی و مولکولی (rapd-pcr) قرار گرفتند و به این ترتیب شرح به روز بخشه ها، زیربخشه ها و گونه های این جنس نگاشته شد. c. gifana از زیربخشه centralasiaticae به زیر بخشه جدید gifana انتقال یافت. c. uniflora از بخشه armata خارج شد و در بخشه rostrata در زیربخشه جدید uniflora قرار گرفت. برای رفع ابهامات موجود در مورد oreopyhsa microphylla که بر اساس مطالعات مولکولی اخیر در جنس colutea (kazempour et al. 2006) قرار داده شده بود، شرح این گونه نیز نگاشته شد. بررسی های مولکولی انجام شده بوسیله rapd-pcr از یافته های مورفولوژیک حمایت نکرد،و این می تواند حاکی از آن باشد که برای رسیدن به نتایج قابل قبول و دقیق حاصل از مطالعات مولکولی باید از آغازگر های متنوع تری استفاده شود. چنین آزمایشاتی به تنهایی و بدون توجه به ریخت-شناسی گیاهان نمی توانند پاسخ دقیقی بدهند. با توجه به آغازگرهای استفاده شده، احتمالاً انجام issr-pcr، spar-pcr و ltr-pcr نتایج کارآتری بدست می دهد.

در این پژوهش شش گونه از جنس گون از لحاظ تجمع و جابجایی تعدادی عناصر سنگین به وسیله اندازه گیری میزان عناصر در خاک وگیاه مورد مطالعه قرار گرفت. دو گونه a.neo-mobayenii و a.echinops به ترتیب برای مس و منگنز انتخاب و سازوکارهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مقاومت به این عناصرتحت تیمارغلظت های 0، 50، 100و 150 میکرومولار سولفات مس و سولفات منگنز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که هر دو تیمار رشد را تحت تاثیر قرار می دهند. با افزایش نمک های مس و منگنز سطح برگی، وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه در مقایسه با شاهد کاهش نشان داد. نقطه جبران co2 فتوسنتزی در هر دو تیمار مس و منگنز نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد. با افزایش میزان هر دو عنصر مقدار کلروفیل کاهش و میزان کاروتنوئید در تیمارهای مس افزایش معنی دار و در تیمارهای منگنز در مقایسه با شاهد کاهش نشان داد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، میزان پراکسیداسیون لیپید و پرولین با افزایش غلظت هر دو تیمار در مقایسه با شاهد افزایش یافت. میزان تجمع عنصر مس در تیمارهای سولفات مس با افزایش غلظت در ریشه و بخش هوایی افزایش نشان داد که این افزایش در بخش هوایی نسبت به ریشه بیشتر می باشد و نیز میزان عناصر آهن، منیزیم و منگنز در بخش هوایی بجز در تیمار 50 میکرومولار سولفات مس کاهش نشان داد. در تیمارهای سولفات منگنز میزان تجمع عنصر منگنز با افزایش غلظت در ریشه و بخش هوایی افزایش نشان داد که این افزایش در بخش هوایی نسبت به ریشه بیشتر می باشد و نیز میزان عناصر آهن و منیزیم با افزایش میزان سولفات منگنز کاهش نشان داد.

چکیده: جنس peucedanum با بیش از 100 گونه در دنیا، یکی از بزرگترین جنس های تیره apiaceae به حساب می آید. این جنس 22 گونه در ایران داشت که توسط pimenov در سال 1987 به جنس های دیگری چون demavendia, leutea, zeravschania, cervaria و johreniopsis تفکیک شده است. تمامی این جنس ها کمپلکس peucedanum نامیده شده اند. این گونه ها بیشتر در مناطق شمال و غرب و مرکز کشور دیده می شوند. در بخش اول این مطالعه، 14 گونه از کمپلکس peucedanum به همراه ferula microcolea وlaser trilobom به عنوان دو برون گروه از نظر تاکسونومیکی مورد بررسی قرار گرفتند که 12 گونه از آنها انحصاری ایران هستند. به این منظور تمامی نمونه های موجود در هرباریوم های موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع (tari)، دانشگاه تربیت معلم تهران (far)، پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد (fuma) و دانشگاه تهران (tuh) مطالعه شدند. از مهمترین ویژگیهای مورفولوژیکی این کمپلکس می توان به رنگ گیاه و گل، شکل برگ های قاعده ای، پوشش کرکی ساقه، ارتفاع گیاه، شکل گل آذین، وجود برگه و برگک، شکل میوه، پایک خامه، کرک خامه و اندازه نسبی شعاع ها اشاره کرد. در اینجا از این صفات و برخی صفات دیگر در شناسایی گونه ها استفاده گردید و کلید شناسایی برای گونه ها تهیه شد. همچنین با استفاده از صفات مذکور در نرم افزار ntsys و paup کلادوگرامی بدست آمد که نشان دهنده روابط و خویشاوندی بین گونه های این کمپلکس می باشد. در بخش دوم، بررسی های آناتومیکی روی میوه 16 گونه از درون و بیرون کمپلکس انجام شد. از مهمترین ویژگیهای آناتومیکی میوه این کمپلکس می توان به شکل مریکارپ در برش عرضی، نسبت پهنا به ضخامت مریکارپ، برجستگی پره ها، تعداد و نوع کانال های هدایت شیرابه بین پره ای و بخش میانی مریکارپ ها، اندازه نسبی کانال ها و دستجات آوندی، شکل دستجات آوندی و شکل و نسبت پهنا به ضخامت اندوسپرم را نام برد. در نهایت براساس مطالعات مورفولوژیکی و آناتومیکی گونه های کمپلکس peucedanum نتایج حاصل عبارتند از: 1ـ قرابت و نزدیکی گونه های جنس leutea با یکدیگر 2ـ سه گونه ferula elbursensis ، ferula cupularis و ferula laseroides که براساس مطالعات مولکولی مولکولی، از جنس leutea به جنس ferula منتقل شده بودند (spalik & downie,2008) به جنس leutea برگردانده شدند. 3ـ تنها گونه جنس demavendia (d.pastanicifolia) که براساس بررسی های بیوشیمیایی روی ساختمان اسانس های برخی گونه های این کمپلکس، به جنس zeravschania منتقل شده بود(yassa et al, 2003) ، به جای خود بازگشت.

شکی از جمله تنش های محیطی است که به عنوان مهم ترین عامل محدود کننده رشد و تولید گیاهان زراعی منجمله گیاه سویا می باشد. در این پژوهش، تاثیر تنش خشکی بر برخی جنبه های فیزیولوژیکی و مولکولی در گیاه سویا (glycine max l.) مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان سویا تحت تیمار تنش خشکی در 4 سطح 25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی، قرار گرفتند. با افزایش تنش خشکی میزان کلروفیل ها و کاروتنوئیدها و همچنین پروتئین محلول کاهش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز برگ و ریشه در گیاه سویا افزایش معنی داری یافت. همچنین با افزایش سطوح مختلف تیمار، محتوای پرولین، محتوای مالون دی آلدئید و هیدروژن پراکسید به طور معنی داری افزایش یافت. آنالیز بیان ژن با استفاده از تکنیک differentiol display-pcr انجام شد. این روش الگوی بیان ژن در نسخه های مرتبط با شرایط تنش را مورد بررسی قرار می دهد. به واسطه ی آزمایشات و پرایمرهای مربوطه، پنج باند در پاسخ به تنش خشکی مشاهده شد. باندهای متمایز توالی یابی شدند. میزان شباهت توالی های به دست آمده با ارائه به بانک ژنی و استفاده از برنامه بلاست، با دیگر توالی ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که گیاه به شرایط تنش به وسیله تغییر بیان ژن فرآیندهای متابولیکی تنظیمی، به خصوص فتوسنتز پاسخ داده است.

جنس bupleurum l. به تیره کرفسیان (apiaceae)، زیرتیره ی apioidae و تبار apieae تعلق دارد. این جنس با 185 تا 195 گونه دومین جنس بزرگ در تیره کرفسیان بوده و در فلات ایران 35 گونه و در ایران نیز 14 گونه از این جنس موجود است. وسعت و الگوی پراکنش گونه های این جنس با وجود برخی مشابهت ها یکسان نیست. گونه های اندمیک این جنس در ایران عبارتند از b.wolffianum، b.flexile و b.ghahremanii. در فصل اول این مطالعه کلیات و تعاریف مورد لزوم برای درک و مطالعه ی مناسب تیره ی چتریان و جنس bupleurum ارائه گردیده است. سعی نموده ایم ضمن رغایت ایجاز به برخی از مهمترین صفات لازم برای رده بندی و شناسایی گونه های جنس bupleurum بر اساس آناتومی میوه و نیز سایر صفات مورفولوژیکی اشاره کرده ایم. فصل دوم شرح داده هایی است که از مطالعه مورفولوژیکی گونه های در درسترس جنس bupleurum و نیز بررسی آناتومی میوه ی آنها به دست آمده است. برخی از مهمترین صفاتی که در آناتومی میوه ی جنس bupleurum مورد بررسی و تاکید قرار گرفتند عبارتند از همسانی مریکارپ ها، شکل مریکارپ در برش عرضی، فشردگی مریکارپ ها، تزیینات سطح میوه، زوائد موجود بر سطح میوه و کیفیت آنها، شکل و گسترش پره های مریکارپی، وجود مجاری ترشحی و تعداد مجاری ترشحی در ردیف های بین پره ای. در انتهای این فصل کلید شناسایی دو راهه و جدولی از صفات تشخیصی مهم از یافته ها استخراج گردیده که می تواند شناسایی گونه های مختلف این جنس را تسهیل کند. فصل سوم حاوی تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار paup و تلاش برای انطباق و مقایسه کلادهای به دست آمده با طبقه بندی های پیشین می باشد. ضمنا سعی نمودیم با تشریح الگوهای پراکنش گونه های جنس bupleurum نتایج به دست آمده را وضوح بیشتری ببخشیم.

مطالب این پایانامه نتیجه پژوهش و بررسی درباره آناتومی برگ زیر سرده شنگ اسبی (scorzonera) از خانواده کاسنیان (asteraceae) در ایران است. تیره کاسنیان بزرگترین تیره گیاهان گل دار هستند و دارای تقریبا 1620 سرده و بیش از 23600 گونه از 12 زیر تیره میباشند. سرده شنگ اسبی (scorzonera) ازخانواده کاسنیان (asteraceae)، از زیرتیره lactucoideae، از تبار lactuceae و از زیر تبار scorzonerinae می باشد. سرده شنگ اسبی با تعداد تقریبا180 گونه بزرگترین سرده در تبار lactuceae است. این گیاه به طور گسترده در مناطق خشک از اوراسیا و آفریقا پراکنش دارد. بررسی آناتومی برگ زیر سرده شنگ اسبی موضوع این پایانامه است. این جنس متشکل از چندین گونه هست که رابطه بسیار نزدیکی با هم دارند؛ بیشتر گونه های شنگ اسبی گیاهانی چندساله بوده و دارای میوه فندقه هستند. این سرده در کل کشور پراکنش زیادی دارد و همچنین دارا بودن سیستم زیرزمینی گسترده، شامل ریزوم ها، غده ها و ریشه های فراوان باعث می شود که این گیاهان از یک سو به کمبود آب بسیار مقاوم بوده و از یک سو به خوبی از خاک محافظت کنند. یکی از مشکلات عمده طبقه بندی این سرده تنوع عظیم مرفولوژیکی است. از نظر تاکسنومیکی سرده شنگ اسبی یک سرده مشکل است که از چندین گونه نزدیک به هم تشکیل شده است بررسی های بیشتر نشان داد که مطالعات آناتومیکی کمک به حل مشکلات سیستماتیکی می کند. بعلاوه، درادامه این مطالعات درسال 2001 مشخص شد که ویژگی های برگ در طبقه بندی سیستماتیکی از دیگر ویژگی های تاکسونومیکی گویاتر هستند. مطالعه آناتومیکی جامع بر روی سرده شنگ اسبی (scorzonera) در ایران انجام نشده است. اولین پژوهش ها به مطالعات فلورستیکی رشینگر در سال 1977 که در فلورا ایرانیکا در جلد 122 منتشر شده، مربوط می شود. درادامه مطالعات آرایه شناسی شماره ای برروی گونه های جنس شنگ اسبی توسط سیدرضا صفوی (1375) صورت گرفت که کمک زیادی به شناسایی بهترگونه های شنگ اسبی کرد. در این پژوهش به مطالعه آناتومی برگ گونه های زیر سرده scorzonera از سرده شنگ اسبی که در ایران پراکنش دارند پرداخته شده است.

چکیده جنس alyssum از تیره brassiceae شامل حدود150 گونه می باشد که در 6 سکسیون meniocus, odontarrhena, psilonema, gamosepalum, alyssum, tetradenia قرار گرفته اند . در این مطالعه آناتومی برگ 20 گونه از جنس alyssum متعلق به سه سکسیون gamosepalum, alyssum, odontarrhena که از شمال شرق ایران جمع آوری شده اند،انجام شده است.صفات تشریحی مختلفی مورد بررسی قرار گرفت که شامل ویژگی های اپیدرم از جمله نوع روزنه ، شاخص روزنه ، ضخامت اپیدرم تحتانی و فوقانی ، وغیره می باشند . و در رگبرگ مرکزی وپهنک شامل ضخامت رگبرگ مرکزی ، ضخامت پهنک ،آوند چوب ، آوند آبکش ، آوند مرکزی ، ضخامت پارانشیم تحتانی و فوقانی ، اسکلرانشیم چوب و آبکش و نوع تقارن پهنک ، شکل آوند مرکزی ، شکل کلی برش عرضی ، وجود یا عدم وجود کلانشیم ، و غیره می باشند.در همه گونه ها اسکلرانشیم چوب وآبکش وجود دارد ، تقارن پهنک درهمه گونه ها از نوع دوطرفه،وجود کرک چند شاخه و غلاف آوندی در همه آن ها و روزنه در همه آن ها از نوع آنیزو سایتیک می باشد. درگونه a. polycladum از سکسیون odontarrhena از نظر شکل ظاهری سلول های اپیدرمی و نیز موج دار بودن دیواره آنتی کلینال از بقیه متمایز می شود.یک ردیف کلانشیم تحتانی در گونه a. sulphurium از سکسیون gamosepalum این گونه را از بقیه متمایز می کند . باوجود تفاوت های آناتومیکی کیفی و کمی بین گونه ها در این تحقیق ،در مجموع نتایج ، تقسیم بندی گونه های alyssum دراین سکسیون ها را تأیید می کند و بدون سکسیون a. sp nova هم تأیید می شود . واژه های کلیدی: ,brassicaceae ,alyssumخصوصیات تشریحی، شمال شرق ایران

اتنوبوتانی به معنای مردم گیاهشناسی به مطالعه علمی روابط بین مردم و گیاهان پیرامون ،با تمرکز بر دانش سنتی مردم بومی و محلی هر منطقه ، می پردازد. اصطلاح "اتنوبوتانی" که از ترکیب اتنولوژی و بوتانی ایجاد شده است ،ریشه در گیاهشناسی داشته و اولین بار در سال 1896 توسط گیاهشناس آمریکایی john harshberger، به عنوان مطالعه گیاهان استفاده شده توسط مردم بدوی و بومی ابداع شده است. هدف اتنوبوتانیست ، توصیف و توضیح روابط میان فرهنگها و گیاهان، با تمرکز بر چگونگی استفاده از آنها می باشد. شهرستان زنجان با قدمتی تاریخی که براساس مطالعات انجام شده به اواخر هزاره دوم قبل از میلاد می رسد ، در استان زنجان واقع است. منطقه مورد مطالعه بخش مرکزی این شهرستان می باشد که شامل شهر زنجان و دهستانهای بناب، بوغداکندی، تهم، زنجانرود بالا، معجزات و قلتوق است. مردم این منطقه ، دانش زیادی در رابطه با گیاهان پیرامون داشته و همواره در موارد مختلف، از گیاهان بهره می گیرند. با استناد به اطلاعاتی که در طول پرس و جوهای مکرر از ساکنین شهری و روستایی خصوصا افراد مسن، پزشکان سنتی ، عطارها، جمع آوری کنندگان و فروشندگان گیاهان خودرو، رنگرزها و صاحبان کارگاههای چوب بری و فروش الوار بدست آمد ، 100 گونه گیاهی متعلق به 39 تیره مختلف ، با مصارف متنوع دارویی، غذایی ،سوختی ، رنگرزی ، ساخت و ساز و موارد متفرقه از قبیل رنگ مو ، طناب و جارو شناسایی و جمع آوری شد. برخی از این گیاهان در اکثر بخشهای منطقه پراکنش داشته ، شناخته شده تر بوده و توسط بیشتر ساکنین روستایی و حتی شهری مورد استفاده قرار می گیرد. بطور حتم علاوه بر این 100 گونه شناسایی شده ، گونه های فراوان دیگری در منطقه وجود دارند که توسط ساکنین آن مورد استفاده قرار می گیرند . شناسایی این گونه ها نیازمند تحقیق بیشتر و مطالعات آتی است.

منطقه مورد مطالعه بخشی از ارتفاعات رشته کوه واقع در استان همدان می باشد. در جنوب شهرستان همدان، ارتفاعات کوهستان الوند قرار دارد که توده اصلی آن از همدان تا تویسرکان حدود چهار کیلومتر وعرض آن به 10 کیلومتر می رسد. بلندترین نقطه شهرستان همدان در قله الوند با ارتفاع 3584 متر است. هدف از این پایان نامه، جمع آوری و شناسایی خزه های بخشی از رشته کوه الوند استان همدان بوده است که تا به حال کمتر مورد توجه قرار گرفته است. جهت دستیابی به این هدف، نمونه ها از بخش های مختلف منطقه در زمان مناسب جمع آوری شدند. بدین منظور تعداد 23 گونه خزه که به 190 جنس، 11 تیره و پنج راسته تعلق داشتند شناسایی شدند که از این میان، 14 گونه برای منطقه مورد بررسی (استان همدان) گزارشهای جدید محسوب می شوند. همچنین دو گونه syntrichia norvegica و tortula solmsii از تیره pottiaceae نیز برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند. با توجه به اینکه منطقه مذکور تا پیش از این از لحاظ مطالعه فلور خزه ای چندان مورد توجه قرار نگرفته بود، سعی شد که با افزودن نتایج به دست آمده از این تحقیق به پژوهش های صورت گرفته قبل، اطلاعات کاملی از منطقه تهیه و ارایه شود که امید است پایه و اساسی برای انجام تحقیقات بیشتر و مطالعات گسترده تر باشد.

جنس silene l. از نظر ریخت شناسی به سکسیون های متعددی تقسیم می شود. در این پایان نامه گرده شناسی 33 تاکسون که به 15 سکسیون این جنس تعلق دارند، مورد بررسی قرار گرفته است تا مشخص شود میان سکسیون ها و صفات گرده شناسی تطابق وجود دارد یا خیر. آماده سازی دانه های گرده طبق روش ارتمن 1960 صورت گرفت. برای مطالعه ریخت شناسی دانه گرده این جنس از میکروسکوپ نوری و الکترونی استفاده گردید. . نوع گرده تمام تاکسو نها کروی است و دریچه ها polypantoporate هستند. آراستار در s.aucheriana, s.latifolia, s.nana , microechinate-reticulate ,s.indeprensa و در ,s.gallica perforate و در بقیه تاکسون ها microechinate-microperforate است. ساختار در s.aucheriana, s.latifolia, s.nana ,s.indeorensa و ,s.gallica semitectate است و در بقیه تاکسون ها tectate است. بزرگترین دانه گرده در s.italica و کوچکترین دانه گرده در s.cappadocica، بیشترین تعداد منفذ در s.arabica و کمترین تعداد منفذ در s.bupleuroidesدیده شد. بیشترین قطر منفذ در s.chlorifolia و کمترین قطر منفذ در s.coronaria ، بیشترین فاصله میان منافذ مجاور در s.chlorifolia و کمترین فاصله در s.gallica ، بیشترین ضخامت اگزین در s.aucheriana و کمترین ضخامت اگزین در s.cheatodonta مشاهده شدند. از نظر اندازه، عده ای از دانه های گرده تاکسون های مطالعه شده در گروه دانه های گرده متوسط (50-25 میکرومتر) و عده ای در گروه دانه های گرده بزرگ (100-50 میکرومتر) قرار می گیرند. برای نتیجه گیری نهایی از یک روش آماری به نام آنالیز ممیزی استفاده شد. بر اساس این روش طبقه بندی گونه ها بر اساس سکسیون ها تا 76% با صفات گرده شناسی جنس silene مطابقت داشت.

در این تحقیق با بهره گیری از نمونه های هرباریومی دانشگاه تربیت معلم (far)و نمونه های هرباریومی باغ ملی گیاهشناسی ایران (tari)، تعداد 35 گونه از 23 جنس از تبار اینوله با استفاده از میکروسکوپ نوری و 25 گونه از 22 جنس از همین تبار با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. تمام شاخص های گرده ای ممکن از قبیل کلاس گرده ای، گروه گرده ای، ابعاد، شکل و تقارن دانه های گرده، شاخص آپوکولپیومی و پهنای مزوکولپیوم، نوع دریچه ها، ابعاد خار، نوع آراستار و تزئینات دیواره ی گرده مطالعه و در مورد شاخص های کمی اندازه گیری شده و برای بررسی و مقایسه ی گونه ها و جنس ها مورد استفاده قرار گرفتند. دانه های گرده ی مورد مطالعه اکثراً تری زونوکولپورت بوده و همگی echinate (خاردار) هستند و از لحاظ ابعاد در دسته ی دانه های گرده ی متوسط با اندازه 20 تا 50 میکرون قرار می گیرند. در بین گونه های مورد مطالعه، gymnarrhena micrantha که در حال حاضر در تبار جداگانه gymnarrheneae قرار داده شده است، تا حدی متفاوت از سایرین بوده و بعضاً حالاتی در ابتدا یا انتهای دامنه ی صفات کمی را نشان می دهد. همچنین گونه های متعلق به جنس هایfilago ، helichrysum، lasiopogon و phagnalon که بر طبق تقسیمات آندربرگ در تبار gnaphalieae قرار دارند، نسبت به گونه هایی که در تبار (.inuleae (s. str قرار می گیرند شاخص های گرده ای متفاوتی را نشان می دهند.

خانواده گل ستارگان بزرگترین خانواده گیاهان گل دار هستند و دارای تقریباً 1620 جنس و بیش از 23600 گونه از 12 زیر خانواده است. جنس tragopogonبا حدود 100 گونه در سراسر اروپا، آسیای میانه، شمال افریقا و عمدتاً در جنوب غربی آسیای مرکزی پراکنش دارد. در مدیترانه بیشترین تنوع این جنس در شرق دیده می شود. درایران 37گونه از این جنس وجود داردکه 17گونه آن انحصاری ایران می باشدو20گونه از آن درفلور اروپا لیست شده است.طبق طبقه بندی فلور ایرانیکا 30 گونه در 13 سکسیون قرار دارند و 7 گونه بدون سکسیون هستند.در این مطالعه 22 گونه بررسی شده است که 21 گونه آن در 10 سکسیون شامل majores،kemularia، angustissimi ، krascheninnikovia ، tuberosi ، prefundisulcati ، breviostres ، sosnovskya ، chromopappus و rubriflori قرار دارند و آخرین گونه t. jezdianus در هیچ سکسیونی قرار نگرفته است. گونه های t. gongylorhizus،t. acanthocarpus،t. kotschyi، t. caricifolius،t. montanus، t. jezdianus اندمیک ایران هستند.

تالاب گمیشان در خرداد و اسفند سال 1392 مورد نمونه برداری قرار گرفت. مطالعه فلور دیاتومه ای تالاب گمیشان با تمیز نمودن نمونه ها و تیمار نمونه ها در جهت اکسیداسیون حداکثری مواد آلی موجود در نمونه ها آغاز شد. در ادامه تهیه لام دائم از نمونه های تمیز شده نیز با استفاده از naphrax و canada balsam انجام شده و شناسایی مورفولوژیک دیاتومه ها با استفاده از میکروسکوپی نوری، فازکنتراست و نومارسکی انجام شد. همچنین مطالعه با میکروسکوپی الکترونی نیز صورت گرفت. بعلاوه، در این مطالعه جداسازی و خالص سازی دیاتومه ها نیز مورد بررسی قرار گرفته و پس از بهینه سازی، تهیه کشت زنده از سلولهای خالص دیاتومه به صورت axenic و xenic و نگهداری بلند مدت آنها در شرایط فوق سرد نیز برای اولین بار در کشور انجام شد. در نهایت، به منظور شناسایی مولکولی بر اساس آنالیز توالی، استخراج ژنوم دیاتومه و تکثیر قطعه 18s rdna دیاتومه ها با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز انجام شد و تعیین توالی صورت گرفت. توالی های نوکلئوتیدی با استفاده از نرم افزار bioedit و امکانات پایگاه peaktrace online بررسی شده و مطالعات شباهت توالی در پایگاه داده های نوکلئوتیدی در genbank در ncbi انجام شد. با مقایسه داده های مورفولوژیک با کلید های در دسترس و اطلاعات پایگاه algaebase و نظایر آن تعداد 50 تاکسون متعلق به 25 جنس، از تالاب گمیشان شناسایی شدند که 14 مورد از آنها برای اولین بار از ایران گزارش شده است. همچنین، 40 تاکسون تا حد گونه و 10 تاکسون تا حد جنس شناسایی شدند. شایان ذکر است که در این پژوهش دیاتومه هایی متعلق به راسته های achnanthales، bacillariales، cymbellales، naviculales، rhopalodiales، surirellales، thalassiophysales، thalassiosirales، ardissoneales، fragilariales شناسایی شدند. بیشترین تنوع گونه ای در جنس nitzschia با 9 گونه مشاهده شد و پس از آنها جنسهای halamphora با 7 گونه، navicula با 6 گونه، mastogloia با 3 گونه، متنوع ترین جنس های دیاتومه ای گمیشان بودند. همچنین سلولهای زنده متعلق به 13 تاکسون از دیاتومه ها که متعلق به 6 جنس دیاتومه با اسامی:fallacia ، halamphora،navicula ،navicymbula ، nitzschia و staurophora جداسازی، خالص سازی شده و پس از شناسایی در مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، بانک میکروارگانیسمها در شرایط فوق سرد نگهداری شدند.

منطقه پیشنهادی کاکان در شرق کوه دنا د ر استان کهگیلویه و بویر احمد واقع شده و تا کنون هیچ گونه مطالعه ی فلورستیکی در آن انجام نشده است.پوشش منطقه از دو نوع جنگل انبوه بلوط د ر ارتفاعات بالا و مرتفع در ارتفاعات پایین تشکیل شده است. این منطقه در عین حال دارای پوشش گیاهی غنی بوده، که 720 نمونه ی گیاهی در طی مطالعه برای اولین بار شناسایی شده است .

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

مطالعه اساسی این رساله بررسی بخشهای دارای کرکهای دوشاخه ای پایای جنس astragalus است . مجموعه این مطالعات شامل بررسی بسیاری از نمونه های گونه های تیپ این بخشها است که نتیجه آن بازنگری عمیقی روی بخشها گردیدو بر اثر آن 12 بخش قبلی حذف شدند که از آن میان نه بخش به سطح زیر بخش تنزل یافتند. 36 بخش باقی مانده مورد مطالعه دقیق قرار گرفتند. برای هر یک از آنها شرح مجدد کامل و دقیقی تهیه شدو ارتباط و قرابت آنها با بخشهای مجاور بررسی شد. جهت جداسازی این بخشها از هم دو کلید شناسایی برای بخشها در ایران و برای آنها در دنیا تهیه شد. برای همه آنها نقشه پراکنش ایران و همچنین دنیا تهیه شد. برای ادراک و تفهیم بهتر هر بخش ، مورفولوژی اجزاءرویشی و زایشی گونه لکتوتیپ آنها تصویر شد و عکس نمونه های اصلی لکتوتیپ هر بخش نیز ارائه شد. حاصل این بررسی 4 گونه و زیر گونه جدید و تصحیح یک نام قدیمی به نام جدید شد. 7 گونه از بخشهای قبلی تغییر بخش دادند. براساس صفات مختلف ریختشناسی با روش تاکسونومی عددی(بیومتری) کلادوگرام قرابت آنها نشان داه شد. بدیهی است در تمام این بخشها بررسی نوع کرک برگچه ها، کاسه گل و میوه بخش اساسی بوده است که نتایجئ سودمندی نیز از آنها بدست آمد. مطالعات کروموزومی(کاریولوژی) بخش دیگری از کار این رساله است که طی آن چندین گونه از این بخش ها برای اولین بارمورد شمارش کروموزومی قرار گرفتند.

چکیده : بخشه hymenostegis bunge یکل از همگن ترین بخشه های سرده (جنس astragalus l.) است در اکثر گونه های آن گلها در امتداد بخش انتهایی محور مشخص گل آذین قرار گرفته اند. این بخشه در ایران27 گونه دارد، که براساس ویژگیهای مهمی مانند تورم کاسه، مشخصات گوشوارک ، ویژگی براکته، رنگ جام، رنگ کاسه، ویژگی ها کاسه و جام، شکل گل آذین، طول دمگل آذین، طول کرک کاسه، نوع کرک اندامهای مختلف و بسیاری صفات دیگر مورد شناسایی قرار گرفته اند. علاوه بر ریخت شناسی مطالعاتی در زمینه تشریح مقایسه ای محور برگی خار مانند 25 گونه بعمل آمده و همچنین نتایج حاصل ازآن با نزدیک ترین بخشه، یعنی tricholobus مورد مقایسه قرار گرفت . ویژگی های تشریحی محور برگی در بسیاری از موارد بانتایج زیخت شناس منطبق بودند. براساس مجموع این مطالعات (به ویژه مطالعه ریخت شناسی) گونه جدیدی به نام astragalus dianat-nejadii f.ghahremaniمعرفی گردید و گونه ای به نام a.woronowii bornum. به عنوان گزارش (رکورد) جدیدی برای ایران معرفی گردید. گونه a.thyrsiflours sirj .et rech.f. با گونه a.kohrudicus bunge و گونه a.naftabensis sirj . et rech.f باa.rubriflrous bunge مترادف شناخته شدند. برای شناخت بهتر، گونه ها را برحسب ویژگی های ریختی به ده گروه تقسیم کردیم، مطالعه تشریحی محور برگی تا حدودی این گروه بندی را مورد تائید قرار داده است . گونه a.paralurges bunge از بخشه مورد مطالعه به عنوان نزدیکترین گونه به بخشه tricholobus bunbe معرفی گردید، دو بخشه مذکور به واسطه این گونه با یکدیگر مرتبط می شوند . چندین گونه از این بخشه که بذر آنها در دسترس بود مورد شمارش کروموزومی قرار گرفتند . زیستگاه این گونه ها معمولا ارتفاعات بالاتر از 1500 متر است . چنانچه مرکز پراکنش را مناطق غربی ایران در نظر بگیریم حداکثر نفوذ این گونه ها در خارج ایران، شرق و شمال شرقی ترکیه و عراق، و برخی ازمناطق جمهوریهای ارمنستان، آذربایجان، ترکمنستان و ...است . گونه های این بخشه زیستگاههای مختلفی را در عرصه گسترش ، به اشغال خود درآورده اند. و مشاهدات مانشان می دهد که این حالت را حتی در یک گونه نیز می توان دید. در این باره می توان گونه a.chrysostachys boiss که واریته های فراوانی دارد را مثال زد. بدین معنی که به کمک واریته های مختلف ، گونه مزبور زیستگاه وسیعی را از شمال تا شمال غرب ایران به اشغال خود درآورده است . با توجه به تنوع شدید و نداشتن مرز مشخص گونه ای با وجود معرفی فراوان گونه ها، معرفی واریته های جدید موجبات بهم ریختن مرزهای گونه های این بخشه گردیده است . و در این رساله از ایجاد واریته های جدید خودداری شده است . مطالعات اکولوژیک و پراکندگی این گیاهان نشان می دهد که هنوز گونه زائی در آن به چشم می خورد، به قسمی که دستیابی به نقاط دوردست همیسه همراه با معرفی گونه های جدید خواهد بود .