مقدمه: rna های طویل غیر کد کننده یا lncrna ها? دسته ای از رونوشت های اینترژنیک یا اینترونیک ژنوم انسان هستند که تحت مطالعه و بررسی قرار دارند. در حالی که تعداد انگشت شماری از lncrnaها تعیین خصوصیت شده اند? نقش تضمین کننده آن ها در پروسه های سلولی کنترل کننده بیان ژن? نقش محوری این مولکول ها را در هومئوستازی سلول ها? برجسته می سازد.جای تعجب نیست که بیان ناهنجار lncrna های تنظیم کننده در انواع گوناگون سرطان روند افزایشی نشان می دهد? جایی که این مولکول ها قادر به اعمال اثرات انکوژنیک یا بازدارنده تومور هستند.سرطان مری? ششمین سرطان رایج در دنیاست. نوع هیستولوژیکال کارسینومای سلول سنگفرشی ( escc ) یکی از رایج ترین انواع سرطان در جمعیت های شرق آسیا محسوب می شود. سرطان مری ( eac ) به طور معمول با مری بارت ( be ) مطالعه می شود؛ موقعیتی که در آن اپی تلیوم سنگفرشی نواحی انتهایی مری با اپی تلیوم ستونی متاپلاستیک جایگزین می شود. در بررسی ها? تنظیم افزایشی قابل توجهی برای hotair در escc در مقایسه با بافت ژن ancr مستقر بر روی کروموزوم 4 انسانی، در بالا دست لوکوس این ژن به فاصله kb 54.8، ژن usp46 و در پایین دست آن به فاصله kb 28.7، ژن ervmer34-1 قرار گرفته است. لوکوس ancr شامل سه اگزون و مأمن یک microrna موسوم به mir4449 و یک snorna با نام snora26 به ترتیب در اینترون های 1 و 2 است.ژن ancr یک رونوشت bp 855 را تولید می کند. نقصان ancr به طور طبیعی، ژن های مراحل اولیه و پایانی تمایز اپیدرما ل را القاء می کند. نتیجه: ما دریافتیم که بیان lncrna –ancr در بافت های توموری نسبت به بافت های نرمال بالاتر است. همچنین? ancr در نمونه های پارافینه با درجه تمایزی پایین نسبت به نمونه های پارافینه با درجه تمایزی بالا? بیان بالاتری دارد. جمع بندی: به نظر می رسد lncrna ها به عنوان تنظیم کننده های کلیدی اپی ژنتیک? در بافت های توموری و نیز پیشرفت سیگنالینگ سلول های سرطانی نقش داشته باشند. کلمات کلیدی:lncrna ها? سرطان مری? ancr