پارادُکس یابلو از چالش برانگیزترین مباحثی است که اخیراً مورد نقد و بررسی فیلسوفان، ریاضی دانان و حتی دانشمندان علوم کامپیوتر قرار گرفته است. در این پارادکس با معرفی یک سری بی پایان از جملاتی که خود-متناقض نیستند، ولی از وجود این بی نهایت جمله تناقض نتیجه می شود، ظاهراً از دور و تسلسل دوری می گردد. در حقیقت هر جمله از دنباله یابلو بیان می کند که تمامی جملات پس از او همگی نادرستند. می توان دید که وجود چنین دنباله ای از جملات به تناقض منجر می شود.