تحقیق حاضر امکان القاء تولید سوخیزه در سه رقم مهم تجاری پیاز را به آزمون می گذارد. همچنین توانایی این افزوانه در ایجاد یک گیاه کامل ارزیابی شده است . آزمایش اول بصورت فاکتوریل در قابل طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول (رقم) می باشد که شامل سه سطح (-1قرمز آذرشهر، -2سفید کاشان، -3درچه اصفهان) و فاکتور دوم تیمار شیمیایی با سه سطح (-1آب مقطر، -2مصرف بنزیل آدنین (ba) با غلظت 10 میلی گرم در لیتر، -3مصرف ba با غلظت 40 میلی گرم در (لیتر). در آزمایش دوم قدرت جوانه زنی سوخیزه ها و ارتباط آن با وزن، رقم و روش بدست آمدنشان بررسی شده است . در آزمایش سوم اثر طول دوره انبار داری بر قدرت جوانه زنی سوخیزه ها سنجیده شده است . نتایج بدست آمده نشان می دهد که در هر سه رقم قابلیت تولید سوخیزه وجود دارد اما در صد بیشتری از بوته های رقم درچه اصفهان به تیمارهای مربوطه پاسخ دادند (97/87 درصد). همچنین بطور کلی از بین تیمارها، مصرف بنزیل آدنین (ba) با غلظت 10 میلی گرم در لیتر تعداد بیشتری از بوته ها را وادار به تولید سوخیزه نمود. اثر رقم و نوع تیمار بر تعداد سوخیزه ایجاد شده در هر گل آذین موثر بود و حد اکثر آنرا می توان در رقم قرمز آذرشهر (میانگین 30/76 عدد) و با تیمارba به غلظت 40 میلی گرم در لیتر (میانگین 31/13 عدد) مشاهده نمود. اثر رقم و نوع تیمار بر وزن کل سوخیزه ها در هر گل آذین نیز معنی دار بود. در آزمایش دوم بیشترین درصد جوانه زدن سوخیزه ها در رقم قرمز آذرشهر (93/75) و در محدوده و زنی 1 تا 2 گرم (87/36 درصد) مشاهده شده است . نتایج آزمایش سوم مبین آن است که تاخیر کاشت به مدت 130 روز باعث کاهش درصد جوانه زنی سوخیزه ها، مخصوصا در گروه وزنی کمتر از 0/3 گرم می شود. در نهایت رشد سوخیزه های سبز شده در کلیه تیمارها منجر به ایجاد بوته های کاملا طبیعی شد.