چکیده: این تحقیق به منظور بررسی تأثیر کشت مخلوط جو و آلوئه ورا بر عملکرد کمی و کیفی اجزاء مخلوط در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-92 انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل (کشت خالص جو، کشت خالص آلوئه ورا، 25 درصد جو + 75 درصد آلوئه ورا، 75 درصد جو + 25 درصد آلوئه ورا، 50 درصد جو + 50 درصد آلوئه-ورا، 100 درصد جو + 100 درصد آلوئه ورا، 35 درصد جو + 65 درصد آلوئه ورا، 65 درصد جو + 35 درصد آلوئه ورا، 55 درصد جو + 45 درصد آلوئه ورا، 45 درصد جو + 55 درصد آلوئه ورا) بودند. در این آزمایش بذر جو و پاجوش آلوئه ورا به طور همزمان با رعایت نسبت های مخلوط مورد نظر کشت گردید. برای ارزیابی کشت مخلوط نسبت به خالص از نسبت برابری زمین استفاده شد. نتایج نشان داد که کشت مخلوط آلوئه ورا با جو، تمامی ویژگی های آلوئه ورا به غیر از قطر، تعداد برگ و کلروفیلa را تحت تأثیر قرار داد، بطوری که بیشترین وزن ژل و وزن کل آلوئه ورا از تیمار ترکیبی 65 درصد جو + 35 درصد آلوئه ورا بدست آمد. تأثیر کشت مخلوط بر تمامی ویژگی های جو به غیر از ارتفاع بوته،تعداد سنبله و تعداد پنجه معنی دار بود. بیشترین عملکرد اقتصادی جو از مخلوط 55 درصد جو + 45 درصد آلوئه ورا با میانگین29/584کیلوگرم در هکتار بدست آمد. نسبت برابری زمین نیز بسیار معنی دار شد و بالاترین نسبت برابری در تیمار ترکیبی 50 درصد جو + 50 درصد آلوئه ورا بدست آمد. با توجه به نتایج حاصل، کشت مخلوط جو و آلوئه ورا در نسبت 50 درصد جو + 50 درصد آلوئه ورا جهت حصول بالاترین عملکرد اقتصادی گیاهان موردارزیابی توصیه می گردد. کلمات کلیدی: سایه، عصاره، آلوئه ورا، جو، کشت مخلوط