قابلیت دسترسی، در بافت شهری، معمولا به روابط میان کاربری زمین، توسعه ی حمل و نقل و توانایی مردم برای سفر به مکان های مختلف به دریافت خدمات و فرصت های تسهیلاتی اشاره دارد. در این پژوهش سعی شده است اثر برخی پارامتر های دسترسی در میزان استفاده از حمل و نقل شخصی با استفاده از شبکه عصبی در نواحی مرکزی شهر گرگان مورد ارزیابی قرار گیرد. پارامتر های انتخاب شده فاصله-محور و پارامترهای مرتبط با دسترسی و کاربری زمین می باشند.