اثر تراکم بر ارتفاع گیاه نخود در سطح احتمال 5 درصد و بر روی صفات عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، مقدار سبزینگی برگ، سرعت رشد نسبی، سرعت رشد محصول و مقدار پروتئین دانه نخود در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. همچنین، اثر روش کنترل آفت بر روی تمامی صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بدست آمد. برهمکنش بین تراکم و روش کنترل آفت بر روی صفات تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف در سطح احتمال 1 درصد و بر ارتفاع گیاه نخود در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بدست آمد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که درتمامی صفات مورد بررسی بجز درصد پروتئین دانه بترتیب تیمار کنترل شیمیایی، رها سازی در مرحله لارو درشت و متوسط و حشره کش بی تی دارای بیشترین اثر افزاینده بودند. در مورد درصد پروتئین دانه بیشترین و کمترین مقدار مربوط به تیمارهای شاهد و کنترل شیمیایی بود. همچنین، در مورد تراکم های گیاهی نیز برای صفات سرعت رشد نسبی، وزن صد دانه، تعداد دانه در غلاف تراکم 30 بوته در متر مربع بیشترین مقدار را داشت اما در صفات ارتفاع، سرعت رشد محصول، عملکرد بیولوژیک و درصد پروتئین دانه بیشترین مقدار برای تراکم 60 بوته در متر گیاه نخود بدست آمد. برای صفات مقدار سبزینگی برگ، تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه تراکم 45 بوته در متر مربع بیشترین مقدار را داشت. در بین تیمار های کنترل بیولوژیک برای اکثر صفات تیمار رها سازی زنبور براکون در مرحله لارو درشت بیشترین اثر افزایشی را بر روی صفات داشت. بطور کلی، تیمار کنترل شیمیایی برای اکثر صفات بیشترین مقدار را داشت پس میتوان نتیجه گرفت که کنترل شیمیایی بیشترین تاثیر را بر روی کنترل لارو کرم کپسول خوار نخود داشته است، اما با توجه به نتایج بدست آمده میتوان در دراز مدت کنترل بیولوژیک را با استفاده از زنبور براکون برای کنترل این آفت بکار برد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش تراکم کاشت تعداد غلاف های آلوده افزایش یافت. در بین روش های کنترل لارو بترتیب تیمار کنترل شیمیایی، رهاسازی زنبور در مرحله لارو درشت و متوسط و حشره کش bt دارای کمترین غلاف آلوده بودند. کنترل بیشتر لارو توسط تیمار کنترل شمیایی، بدلیل تاثیر آن بر روی تمام مراحل رشدی لارو کرم پیله خوار نخود در مقایسه با سایر تیمار ها بود.