زمان همیشه یک محدودیت اصلی بوده و انسانها فعالیتهای خود را بدین خاطر که هرکاری در زمان موجود، مجاز به انجام می باشد، زمانبندی می کنند. از آنجا که زمان منبعی محدود است، نیاز به زمانبندی فعالیتها، با بکارگیری راهکاری بهینه احساس می شود.