افزایش تعداد گره ها در شبکه های کامپیوتری موجب افزایش تعاملات و در نتیجه افزایش پیچیدگی در سیستم های کنونی می شود. از اینرو در سیستم های متمرکز سربار محاسباتی و امنیتی گره مرکزی افزایش یافته که با گسترش شبکه های کامپیوتری این امر موجب کاهش کارایی و امنیت سیستم شده است. از اینرو این سیستم ها با تجمیع مدیریت امنیت سیستم و استفاده از سرویس های متعدد نظیر تعیین هویت، سطح دسترسی و اعتماد، سعی در ایجاد محیطی امن برای تعاملات و ورود و خروج کاربران دارند. ولی ثبت ورود و خروج ها در تمامی موارد نمی تواند امنیت ارتباطات را تضمین نماید؛ زیرا باید سیستم دیگری تمامی ورود و خروج ها را در تمامی دامنه ها کنترل کند. استفاده از روش های نوین مانند محاسبات خودمختار می تواند رویکردهای مناسبی جهت مواجهه با چالش های موجود ارائه دهد. محاسبات خودمختار با الهام از عملکرد اجزای بدن انسان رویکردی جهت غلبه بر پیچیدگی در محیط های شبکه ای ارائه می کند. سیستم ایمنی زیستی یک سیستم خودمختار است که در آن تمامی عملیات کنترل و برقراری امنیت، بدون دخالت سیستم مرکزی مغز صورت می پذیرد. از این رو مطالعه و بررسی عملکرد سیستم ایمنی می تواند رویکرهای نوینی جهت غلبه بر مشکلات سیستم های کنونی ارائه نماید. از اینرو در این تحقیق سعی شده است تا مدلی بر اساس عملکرد خودمختار عناصر سیستم ایمنی که لنفوسیت نام دارند ارائه شود. در مدل پیشنهادی، با مدل سازی سیستم ایمنی توسط یک سیستم چندعاملی که عناصر خودمختار آن دارای امکان تعامل و یادگیری می باشند، یک سیستم تشخیص نفوذ دوسطحی مبتنی بر ناهنجاری-امضاء ارائه شد که تطبیق پذیری آن با شرایط سیستمی سبب کاهش نرخ مثبت کاذب و همگرایی شبکه به یک وضعیت پایدار گردید.