صنعت خودرو در طول سالیان متوالی به دنبال بهبود کیفیت خودرو و راحتی سواری و افزایش قابلیت مانور پذیری در خودروها بوده است. از آنجا که راحتی سواری و قابلیت فرمان پذیری دو پارامتر متضاد در خودرو می باشند. طراحی سیستم های تعلیق برای بهینه کردن این موارد متضاد در خودرو می باشد. در طول دو دهه اخیر انواع مختلفی از سیستم های تعلیق برای این منظور طراحی شده اند که دارای کارایی متفاوتی نیز بوده اند. یکی از آنها سیستم تعلیق با ارتباط داخلی می باشد که در این تحقیق به یک مورد خاص از آن می پردازیم. این سیستم تعلیق مانند انواع مشابه دارای گوی پنوماتیکی نمی باشد و به جای آن از دو سیلندر و پیستون تعادل حجم استفاده می شود تا حرکت نسبی یک سمت چرخ و بدنه خودرو را به سمت دیگر انتقال دهد. انتظار می رود این سیستم، تعادل حرکتی و فرمان-پذیری خودرو را بهبود ببخشد، درحالی که اثر مفید کمتری در راحتی رانندگی داشته باشد. بهبود تعادل در این خودرو با کاهش زاویه غلتش در برخورد با موانع بررسی شده است. در این پروژه ابتدا به معرفی انواع سیستم تعلیق و مزیت های استفاده از سیستم تعلیق با ارتباط داخلی نسبت به سیستم تعلیق معمولی پرداخته، سپس به ارائه مدلی جهت حل تحلیلی پرداخته و روابط دینامیکی حرکت را نوشته شده است. روش تحلیلی برای سیستم تعلیق پیشنهادی خودروی مورد نظر، استفاده از روابط حرکت نیوتن، اویلر و روابط مربوط به دبی سیال جاری بین سیلندرهای هیدرولیک می باشد. در نهایت با استفاده از جعبه ابزار سیم مکانیک به مدل کردن خودروی معمولی و خودرویی با سیستم تعلیق پیشنهادی پرداخته شده است. نتایج حاصله نسبت به انواع مختلف ورودی، با هم مقایسه و تحلیل شده است.