امروزه کاربرد مواد آنتی¬اکسیدان و تنظیم کننده رشد گیاه به منظور کاهش اثرات منفی ناشی از تنش¬های مختلف مطرح شده است.کاهش دادن صدمات ناشی از تنش خشکی در گیاه با استفاده از کودهای بیولوژیکی مانند فسفات بارور2 و جاسمونیک اسید و بهبود عوامل فیزیولوژیکی و بالطبع بالا بردن میزان عملکرد گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک از مدیریت¬های ضروری در کاهش تنش خشکی در گیاهان از جمله گیاه همیشه بهار می¬باشد. از این رو آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی شامل سه سطح تنش خشکی،80 درصد ظرفیت زراعی به عنوان شاهد، 60 درصد ظرفیت زراعی و 40 درصد ظرفیت زراعی، جاسمونیک اسید (صفر به عنوان شاهد و 100میکرولیتر) و کود زیستی فسفات بارور2 (تلقیح و عدم تلقیح) در سه تکرار انجام گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که سطوح مختلف خشکی، جاسمونیک اسید، فسفات بارور2 و اثر متقابل آن¬ها بر رشد و نمو گیاه همیشه بهار موثر بودند. اعمال تنش خشکی سبب کاهش برخی صفات اندازه گیری شده گردید، در حالی که میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، گایاکول پروکسیداز، آسکوربات پروکسیداز) افزایش یافت. جاسمونیک اسید به تنهایی باعث افزایش صفاتی مانند رنگدانه-های فتوسنتزی،آنتی اکسیدان¬ها، هیدرات¬های کربن، پرولین و فلاونوئیدها کاهش میزان خسارت اکسیداتیو گردید. فسفات بارور2 بر روی آنتی اکسیدان¬ها اثر معنی¬داری ندارد.اثر متقابل فسفات بارور2 و جاسمونیک اسید در تمامی صفات به جز کارتنوئید، هیدرات کربن و آنزیم¬های آنتی اکسیدانی معنی-دار گردید. مطالعه بیان ژن کارتنوئیدایزومراز به روش qreal time pcr صورت پذیرفت.نتایج نشان داد که اثر متقابل سه تیمار بر روی بیان ژن در سطح 5 درصد معنی دار بود. با توجه به مشاهدات این تحقیق می¬توان نتیجه گرفت که استفاده از فسفات بارور2 و جاسمونیک اسید راهکاری مناسب به منظور افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش خشکی است.