در رادیوتراپی خارجی، برای انتقال دوز تابشی روی تومورهای حرکتی در ناحیه شکم و در عین حال جلوگیری از تابش دوز به نواحی سالم اطراف، حرکت تومور باید به صورت زمان- واقعی ردیابی شود. به همین منظور، چندین مدل پیش بین برای به دست آوردن مکان دقیق تومور به صورت تابعی از زمان در رادیوتراپی با نشانگر های خارجی، گسترش داده شده اند. دقت این مدل های پیش بین چالش اصلی مطرح در این زمینه می باشد که از میان آن ها، مدل های طراحی شده بر مبنای سیستم های فازی-عصبی به دلیل توانایی آن ها در تشخیص و شناسایی سیستم های دینامیکی با عدم قطعیت بالا، ابزار قدرتمند و موثرتری شناخته شده اند. در این مطالعه، یک مدل فازی-عصبی تطبیقی بر مبنای هفت الگوریتم خوشه بندی به منظور دستیابی به عملکرد مناسب در ردیابی حرکت تومور و با در نظر گرفتن زمان اجرای برنامه، پیشنهاد شده است. علاوه بر این، یک ارزیابی جامع روی سیستم های استنتاج فازی بر مبنای خوشه بندی نسبت به سیستم های پیشرفته ی گسترش یافته شده، انجام گرفته است. برای بررسی نحوه کارکرد سیستم فازی-عصبی تطبیقی و ترکیبی، بیست بیمار که با سایبرنایف تحت درمان بوده اند استفاده شده است. آنالیز نتایج نشان داد که ترکیب و استفاده همزمان از چندین نوع الگوریتم خوشه بندی برای تولید توابع عضویت، دقت عملکرد سیستم شناسایی را تا حد زیادی افزاش داده و نتایج قابل قبولی ارائه می دهد.