مسئولیت¬پذیری اجتماعی شرکتی، به عنوان رویکردی متعالی به کسب و کار، تأثیر اجتماعی یک سازمان بر جامعه را با هدف همسویی منافع با محیط¬زیست و رشد و توسعه¬ی پایدار مد نظر قرار داده، و سازمان¬ها را قادر می¬سازد سیاست¬هایی برای تأمین خواسته¬های ذینفعان، طراحی و اجرا کنند. هدف از پژوهش حاضر، ارائه¬ی راهکارهایی جهت ارتقاء سطح مسئولیت¬پذیری اجتماعی شرکتی در سازمان منطقه¬ی ویژه¬ی اقتصادی انرژی پارس، با استفاده از مدل qfd فازی است. جامعه¬ی آماری شامل مدیران و کارشناسان سازمان و شرکت¬های تأمین¬کننده و مشتری و همچنین نخبگان علمی و انجمن¬های حمایت از محیط زیست به عنوان نمایندگان جامعه¬ی بومی می¬باشد. جهت تعیین معیارهای پژوهش، 14 مورد انتظارات ذینفعان در زمینه¬ی مسئولیت¬پذیری اجتماعی و 21 مورد الزامات فنی برای پاسخگویی به انتظارات، همچنین 26 مورد اقدامات عملی، از منابع مطالعاتی مربوط و استاندارد ایزو 26000 مسئولیت¬پذیری اجتماعی، با نظر خبرگان استخراج شد. سپس، پرسشنامه¬های محقق ساخته با استفاده از روش نمونه¬گیری هدفمند و قضاوتی در بین نمونه¬ی آماری توزیع شده و داده¬های گردآوری شده با استفاده از روش fahp و fqfd و نرم-افزار excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬ها نشان داد، از بین اقدامات عملی، مهم¬ترین آن¬ها عبارتند از: «به¬کار گرفتن معیارهای اخلاقی، اجتماعی، زیست¬محیطی و برابری در فعالیت¬ها»، «ایجاد، اجرا و نگه¬داری خط¬مشی بهداشت، ایمنی و محیط¬زیست مناسب» و «ایجاد فرصت¬های برابر برای تمام ذینفعان سازمان و عدم اعمال تبعیض». با توجه به ماهیت اصلی مسئولیت¬پذیری اجتماعی که توجه و تمرکز بر نیازهای گروه¬های ذینفع می¬باشد، نتیجه¬ی پژوهش، تناسب بالای مدل qfdبرای ترجمه¬ی انتظارات به الزامات فنی و اقدامات عملی را نشان داد. بدین طریق، سازمان قادر است وظیفه¬ی مسئولیت¬پذیری اجتماعی خود را متناسب با نیازهای حال حاضر ذینفعان انجام دهد. همچنین، به¬کارگیری ماتریس همبستگی برای شناسایی مهم¬ترین اقدامات عملی جهت پیاده¬سازی استراتژیک توسط مدیریت سازمان، و تشخیص روابط جایگزینی بین اقدامات عملی حائز اهمیت است.