امروزه گروه¬های تحقیقاتی مختلفی جهت کمک به افراد مبتلا به بیماری¬هایی نظیر ms، als و...، در زمینهbrain-computer interface (bci) فعالیت می¬کنند. رابط¬های مغز کامپیوتر (bci) کاربران را قادر می¬سازند بدون دخالت عضلات و اعصاب جانبی به برقراری ارتباط بپردازند و از آنجا که این رابط¬ها به کنترل عصبی¬عضلانی وابسته نیستند، به افرادی با بیماری¬های نابود¬کننده کنترل عصبی¬عضلانی (مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفی (als) ، سکته ساقه مغز، فلج مغزی و صدمات نخاعی) امکان برقراری ارتباط و کنترل می¬دهند. انواع مختلفی از سیستم های bci موجود است. سیستمی که در این پژوهش مورد بررسی قرارگرفته برپایه¬ی پتانسیل¬های برانگیخته¬ی بینایی حالت دائم ssvep ثبت شده از ناحیه پس¬سری کار می¬کند. با توجه به محدودیت رنج فرکانسی ssvep-bci، یکی از چالش¬های مهم مورد توجه در مطالعات اخیر، افزایش تعداد دستورهای قابل اجرا بوسیله این سیستم¬ها بوده است. هدف از این پژوهش بهبود عملکرد این سیستم¬ها با استفاده از روش¬های کدینگ است که کاربر را قادر می سازد خواسته¬های خود را به پرستارانش منتقل کند، از برنامه¬های پردازش متن و سایر نرم افزارها استفاده کند و حتی یک بازوی روباتیک را کنترل کند. بررسی¬ها بر روی داده های ثبت شده از 3 نفر انجام شده است. استفاده از ویژگی های استخراج شده از روش cca به عنوان یک روش جدید باعث بهبود نتایج شده است. طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش، در حالت غیر کدینگ میانگین دقت 86% و در حالت کدینگ میانگین دقت 73% حاصل گردیده است.