در سالهای اخیر در کشور ما پدیده ازدواج و همسرگزینی تغییرات زیادی کرده است. آمار نشان می دهد که میانگین سن ازدواج دختران در دهه های اخیر افزایش داشته است. بیشترین تاکید پژوهشگران در افزایش سن ازدواج عامل اقتصادی است، اما در این پژوهش قصد بر آن است به مدد تئوریهای تغییرات فرهنگی اینگلهارت و کارکردگرایی مالینوفسکی اثر تغییرات فرهنگی در مورد این پدیده اجتماعی بررسی شود. جامعه آماری دختران مجرد 45-35 سال و ساکن منطقه 7 شهرداری تهران هستند و تکنیک به کار گرفته شده مشاهده مشارکتی و مصاحبه عمیق است. نتایج نشانگر آن هستند که نگرش جمعیت نمونه تحت تاثیر تحصیلات دانشگاهی و استقلال مالی به مقوله ازدواج به صورت سنتی با تصمیم گیری خانواده تغییر زیادی کرده است و آنها مداخله خانواده را از جمله موانع و مشکلات ازدواج دختران می دانند. در مجموع تغییر در برنامه ریزی های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بر تغییر نگرش های دختران موثر بوده است که یکی از نتایج آن افزایش سن ازدواج آنها است.