از جدیدترین موضوعاتی که امروزه وارد حوزه فلسفه شده، نظریه ساختارشکنی است. ساختارشکنی از موضوعات پست مدرنیستی است که در حوزه های مختلف از جمله: ادبیات، معماری و گرافیک نیز وارد شده است. از سال 1978 به بعد ما شاهد تغییراتی در نوع صفحه آرایی بوده ایم که در تضاد با صفحه آرایی مدرنی بود که در آن سال ها وجود داشت. این تحولات و تغییرات بر اساس نظریاتی است که ژاک دریدا در مورد نظریه ساختارشکنی (در حوزه فلسفه) داده است. در پایان نامه حاضر با شناخت نظریه دیکانسترکشن و اصول آن، به تأثیر این نظریه در تحولات اخیر موجود در حوزه گرافیک پرداخته است. گرافیک معاصر (قرن 21) از جنبش ها، گرایشات هنری قرن بیستم (مثل فوتوریسم و... ) و نظریات مختلف تأثیرات زیادی پذیرفته است. کلیه هنرهای ایران در برخورد با غرب دگرگون شده اند به خصوص گرافیک ایران که از حالت سنتی در آمد. در این پایان نامه سعی بر این است که به بررسی این تحولات و چگونگی روند تأثیر آن در گرافیک بخصوص صفحه آرایی بپردازد. هدف به آفریدن یک سبک گرافیکی و تلاش برای کشف راه های تازه از فرآیند تحلیل بود تا مخاطب ترغیب گردد معنا را از درون کار استخراج کند. روش تحقیق این پایان نامه به صورت توصیفی، کمی و موردی بوده و در جمع آوری اطلاعات آن از شیوه کتابخانه ای استفاده شده است.