بیماری کولیت اولسروز (ulcerative colitis) جزو بیماری های التهابی روده بزرگ تقسیم بندی می شود و بخش زیادی از روده بزرگ را تحت تاثیر قرار میدهد و لایه داخلی موکوس کولون و رکتوم را متاثر می نماید. از عوارض این بیماری اسهال, از دست دادن خون, کاهش پیشرونده حرکات پریستالتیک و در موارد شدیدتر مگاکولون سمی و ایجاد سوراخ در جدار روده می باشد و همچنین خونریزی مقعدی, اسهال خونی, نفخ, دل پیچه, دفع موکوس از دیگر علایم بالینی کولیت اولسروز می باشد. مطالعات قبلی نشان دادند که بابونه (matricaria recutita l.) دارای خواص ضدانقباضی، ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی می باشد. دراین مطالعه اثر عصاره آبی بابونه در مدل حیوانی القای کولیت توسط اسید استیک و مقایسه آن با درمان شیمیایی کولیت و استفاده از داروی پردنیزولون مورد بررسی قرار گرفت. 6 گروه 7 تایی از موش های صحرایی نژاد wistar در محدوده وزنی 280-230 گرم مورد آزمایش قرار گرفتند. یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و 3 گروه دوزهای مختلف عصاره آبی بابونه (mg/kg 60 و30، 20) رابه صورت تزریق رکتومی عصاره دریافت داشتند و گروه 5 داروی پردنیزولون را به صورت خوراکی دریافت کردند وبا گروه بیمار مقایسه شدندشد. برای القای کولیت موش های صحرایی به مدت 36 ساعت در حالت محرومیت از غذا با دسترسی آزاد به آب و در قفس های جداگانه نگهداری شدند، و سپس تحت یک بی هوشی خفیف با اتر، میزان 2 میلی لیتر اسیداستیک 4 % توسط یک لوله پلاستیکی با قطر داخلی mm5/2 و به طول cm8 از راه رکتوم داخل روده (کولون) حیوان تزریق گردید. پس از گذشت 6 روز از دوره درمان، موش ها کشته شدند و برخی از شاخص های التهابی به روش های ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند.ارزیابی بیوشیمیایی کولون ملتهب، با استفاده از سنجش فعالیت میلوپراکسیداز(mpo)و غلظت مواد واکنشگر تیوباربیتوریک اسید به عنوان شاخص های فعالیت رادیکال آزاد و پراکسیداسیون لیپید غشاء انجام گردید. در این مطالعه عصاره آبی بابونه (mg/kg 60 و30، 20) و داروی پردنیزولون به طور معنی داری باعث کاهش نسبت وزن به طول کولون گردید. عصاره در همه دوزهای به کار رفته (mg/kg 60 ،30، 20) و همچنین داروی پردنیزولون به طور معنی داری سبب کاهش اندکس اولسر در مقایسه با گروه شاهد می شود.همچنین بالاترین دوز عصاره (mg/kg 60) دارای اثرات قویتری نسبت به داروی پردنیزولون در تخفیف دادن شدت و میزان التهاب بود.فعالیت mpo و غلظت mdaدر گروهی که اسیداستیک دریافت کردند (گروه شاهد) افزایش یافته و درحالیکه مقدار آن ها در دوزهای (mg/kg 60 ،30)وگروه دریافت کننده داروی پردنیزولون کاهش یافته است. مقایسه گروه دریافت کننده عصاره با گروه دریافت کننده داروی پردنیزولون نشان دهنده اثر بخشی عصاره بر کولیت می-باشد.همچنین مطالعات هیستوپاتولوی نیز موکد این موضوع می باشد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تزریق رکتومی عصاره آبی بابونه در مقایسه با داروی پردنیزولون توانسته است در بهبود بیماری کولیت زخمی موثر واقع شود و این به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی عصاره می باشد.