چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران زن نابینا بود. 30 نفر از ورزشکاران زن نابینا ( سن : 35/5 ± 40/22 سال ، وزن : 92/10 ± 17/52 کیلوگرم و قد : 06/0 ± 55/1) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. قبل از شروع تمرینات تعادل ایستا و پویا با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس و ثبات مرکزی بدن آزمودنی ها به وسیله آزمون های میدانی معتبر پایداری ناحیه مرکزی بدن اندازه گیری شد. گروه تجربی به انجام یک دوره هشت هفته ای ( سه جلسه در هفته ) تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن پرداختند.در این مدت ، گروه کنترل هیچ گونه تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن را تجربه نکردند. پس از پایان تمرینات ، تعادل پویا و ثبات بدن مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل صورت گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی در هر سه شاخص کلی ، قدامی -خلفی ، داخلی -خارجی در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشتند. همچنین در بسیاری از شاخص های قدرت و استقامت ناحیه مرکزی بدن، افزایش معنی داری مشاهده شد(05/0 ). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن می تواند در بهبود تعادل ایستا و پویا و فاکتورهای استقامت و قدرت ناحیه مرکزی بدن ورزشکاران زن نابینا نقش بسزائی داشته باشد.