از آنجا که اندازه گیری دقیق میزان گلوکز خون ساده ترین و موثرترین راه پیشگیری از آسیب های شدید بیماری دیابت است، لذا ساخت زیست حسگر گلوکز با حساسیت و دقت بالا و قیمت تمام شده پایین یکی از مهمترین اهداف پژوهشگران در دهه های اخیر بوده است که در سال های اخیر با پیدایش و توسعه روز افزون فناوری نانو، تکنولوژی ساخت انواع زیست حسگر نیز با رشد چشمگیری روبرو بوده است. با توجه به برتری های نسبی زیست حسگرهای بدون آنزیم گلوکز و خواص مناسب نانولوله های کربنی در انتقال الکترون و همچنین خواص الکتریکی مناسب و سازگاری پلیمرهای رسانا با مولکول های زیستی، در پژوهش حاضر از محلول هایی حاوی نانوذرات اکسید مس به عنوان اکسید کننده مستقیم گلوکز، نانو لوله های چند جداره کربنی و پلیمر رسانای پلی اتیلن دی اکسی تیوفین/ پلی استایرن سولفونات (pedot:pss) به منظور بهبود رسانایی و جریان ایجاد شده، بر روی الکترودهای گرافیتی و نیز الکترودهای مسی با روکش طلا استفاده شده است.