در حال حاضر پیش بینی شکل پروفیل نهایی بدون استفاده از روش های مبتنی بر سعی و خطا که معمولاً هزینه بر و زمان بر است امکان پذیر نمی باشد ازاین رو در این پژوهش به بررسی اثر پارامترهای مختلف بر شکل نهایی قطعه تولید شده به دو روش شکل دهی مکشی و شکل دهی پوششی پرداخته شد. اثر دما و ضخامت اولیه ورق و فشار خلاء بر شکل دهی مکشی و عامل های ذکر شده به علاوه سرعت خطی قالب بر شکل دهی پوششی بررسی شدند. جنس ورق بکار رفته در آزمایش ها hips یا پلی استایرن مقاوم به ضربه بود که با ضخامت های 15/0، 3/0 و 5/0 میلی متر مورداستفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که با افزایش دما و فشار خلاء شکل پروفیل قطعه به پروفیل قالب نزدیک تر خواهد شد. مقایسه میان آزمایش های تجربی شکل دهی مکشی و پوششی نشان داد که شکل دهی مکشی برای رسیدن به شکل پروفیل دلخواه عملکرد بهتری دارد.