عصمت،یکی از زیر شاخه های نبوت است و به عنوان مهم ترین ویژگی این اصل دینی، همواره در طول تاریخ محل اختلاف متکلمان واندیشمندان اسلامی بوده است. این نوشتار به بررسی ریشه ها و علل این اختلاف از دیدگاه سه اندیشمند بزرگ اسلامی ،قاضی عبدالجبار معتزلی،قاضی عضدالدین ایجی با گرایش اشعری و نجم الدین نسفی با اندیشه ای ماتریدی ،پرداخته است. نگارنده به شیوه ی تحلیلی –توصیفی و با استفاده از مهم ترین منابع موجود از سه شخصیت مذکور،کوشیده است تا در سه فصل جداگانه ،به تعریف مفهوم اصطلاحی عصمت،مراتب عصمت،دلایل عصمت و بررسی چالش ها و کاستی های هر یک از سه شخصیت پرداخته ودر فصلی جداگانه به بررسی نقاط اشتراک و افتراق آنان اقدام نماید. قاضی عبدالجبار با اختصاص فصولی از کتاب مبسوط«المغنی»،به بحث عصمت انبیاء(ع)؛آنان را از گناه کبیره قبل و بعد از نبوت و از گناه صغیره ای که باعث پستی آنان شود،معصوم می داند. قاضی ایجی نیز ،در بزرگترین کتاب کلامی اش با نام «المواقف»،فصلی را به عصمت انبیاء(ع) اختصاص داده و در آن به عدم صدور گناه کبیره بعد از بعثت و جواز آن ،قبل ازبعثت و همچنین به جواز صدور گناهان صغیره بعد از بعثت ، قائل است. نجم الدین نسفی در بزرگترین کتاب عقاید اهل سنت با عنوان «العقاید النسفیه» ،با ایجی هم صدا است.با این تفاوت که در رابطه ی عصمت و اختیار ،برخلاف اشاعره ،رأی بر اختیاری بودن عصمت انبیاء(ع) می دهد.

چکیده ندارد.

در جنوب و جنوب شرقی کاشمر، توالی سنگهای پالئوزوئیک برونزد دارند. در جنوب شرقی کاشمر در کوه فغان، رخنمونی از سنگهای کامبرین تا دونین مشاهده می شود. سنگهای دونین در کوه فغان به سه واحد سنگی مشخص قابل تقسیم می باشند. بخش پائینی شامل ماسه سنگ ، دولومیت و گچ (سازند پادها) بخش بالایی شامل دولومیت (سازند سیب زار) و بخش بالایی شامل آهک ، دولومیت و شیل است و 195 متر ضخامت دارد. بیش از ثلث نمونه هایی که از بخش بالایی برداشته شدند، حاوی کنودونت بودند. کنودونتها مربوط به جنس های ancyrodella, polynathus, icriodus می باشند که در میان آنها پانزده گونه و زیر گونه شناسایی شد به طوریکه چهارگونه به icriodus یک گونه و دو زیر گونه به ancyrodella هفت گونه و یک زیر گونه به polgnathus تعلق دارند. همچنین سه فرم از ploygnathus در اینجا توصیف می ششوند که در مراجع و منابع در دسترس مشاهده نشدند. همه گونه ها و زیر گونه های فوق برای نخستین بار از کاشمر و چهار گونه ذیل برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند: polygnathus procera, p. cf. aspelundi, p. cf. eleganthulus, p. cf. planarius بر مبنای محدوده سنی گونه ها و زیر گونه های شناسایی شده، سن بخش بالایی سنگهای دونین معادل varcus zone تاlower gigas subzone است و از این رو این بخش معادل سازند بهرام خواهد بود. مطالعات میکروفاسیس نشان می دهد که به استثنای بخش قاعده ای که در محیط لاگون (lagoon) رسوب کرده است ، این سازند در میحط fore slope تا open sea shelf رسوب کرده است . مطالعات بوم شناسی دیرینه نیز حاکی از رسوبگذاری سازند بهارم در محیط کم عمق تا کمی عمیقتر (shallow deeper shallow) می باشد که با مطالعات میکروفاسیس تطبیق می کند از دیدگاه جغرافیایی دیرینه این ناحیه در زمان دونین میانی - دونین بالایی در عرضهای جغرافیایی پایین و گرمسیر واقع بوده است .