دو رمان زن وانهاده و جزیره سرگردانی آثاری شناخته شده و تاثیرگذار از دو نویسنده معروف زن، سیمون دوبوار و سیمین دانشور، می باشند. هر دوی این رمان ها داستان زندگی و تنهایی زنانی را به تصویر می کشند که توسط جامعه شان و در تقابل بین سنت و مدرنیته زمان خود دستخوش تحولات قرار گرفته و سرگردان رها شده اند. نویسندگان این دو رمان نه تنها از نظر سبک نوشتارشان در عصر خود و همینطور در جامعه خود شناخته شده هستند، بلکه بر ادبیات و دیگر نویسندگان هم عصر و پس از خود تاثیر به سزا و غیرقابل انکاری گذاشته اند. اهمیت کمی این دو نویسنده به خوبی از تعدد آثار ایشان و ترجمه و چاپ مجدد آن ها که در بسیاری موارد از محدودیت زمانی و مکانی خارج است، قابل مشاهده می باشد. اهمیت کیفی کارهای ایشان نیز از نقدهایی که بر آثارشان انجام شده و تاثیرپذیری دیگر نویسندگان از ایشان قابل درک و کنکاش می باشد. این پژوهش به بررسی ساختار دو اثر مذکور، که شباهت بسیاری به زندگی نویسندگانشان دارند؛ از دیدگاه روایت شناسی می پردازد. به همین منظور با دنبال کردن یک رویکرد روایت شناسی، در بخش اول عناصری چون شخصیت ها و نمودار کنش گر و در بخش دوم مواردی چون زاویه دید، راوی و زمان و مکان در این دو رمان خودنگارانه مورد بررسی و واکاوی قرار می گیرد.