چسبندگی ماده هسته ای، پارامتری است که تاثیر بسیار مهمی برنحوه تحول شکافت هسته های سنگین برانگیخته دارد، که ازآن جمله میتوان تاثیر بر زمان شکافت، احتمال شکافت، احتمال ورود به حالتهای ایزومری و... را برشمرد. در این تحقیق سعی داریم تاثیر چسبندگی ماده هسته ای را بر روی احتمال ورود به حالتهای ایزومری (حالتهایی در کف چاه دوم سد شکافت) در چارچوب مدل آماری را بررسی نماییم. اهمیت این تحقیق در این می باشد که بر حسب این روش می توانیم با آنالیز دادهای تجربی احتمال ورود به حالتهای ایزمری، مقدار عددی چسبندگی ماده هسته ای را برآورد نماییم . هدف از اجرای طرح مطالعه تحول شکافت هسته برانگیخته pu در چارچوب مدل آماری می باشد. در چارچوب این بررسی قصد داریم احتمال شکافت ایزوتوپهای 239pu ,240pu ,241pu , 242pu را به وسیله مدل بوهر- ویلر ، و همچنین سدهای شکافت تک کوهانه و چند کوهانه مربوط به این ایزومرها را بررسی نماییم. برای اجرا در قدم اول قصد داریم براساس مدل قطره ای با محاسبه انرژی کولمبی، کشش سطحی و دورانی سد شکافت با یک کوهان را تعیین نماییم. سپس بر حسب پارامترهای تجربی سد شکافت، سد با دو کوهان را محاسبه نموده، و بر حسب این دو، مقدار عددی اثرات پوسته ای را بر آورد نماییم. در قدم دوم بر حسب محاسبه پهناهای واپاشی از طریق کانالهای مختلف و استفاده از روش مونت_کارلو احتمال شکافت ایزوتوپهای 239pu ,240pu ,241pu , 242pu را محاسبه نماییم. و سپس با در نظر گیری پارامتر چسبندگی ماده هسته ای بعنوان یک پارامتر آزاد، مجددا" پهنای شکافت را محاسبه نموده و از داده های تجربی محاسبه شده، میزان عددی پارامتر چسبندگی را محاسبه نموده و در تعیین پارامتر شکافت مدل کرامرز بکار می گیریم و در پایان مدل های کرامرز را با مدل بوهر-ویلر با هم مقایسه می نماییم. و در نهایت با مقایسه پهنای شکافت در حالتهای بدون پارامتر چسپندگی و همراه با پارامتر چسپندگی تاثیر این پارامتر را بر شکافت بررسی میکنیم.