مجازات بدنی به طور کلی وارد آوردن هر گونه صدمه یا آسیب یا ضربه فیزیکی ( جسمانی ) بر شخص به جهت اعمال ضمانت اجرای یک سوء رفتار جنایی یا غیر جنایی می باشد . بیمار را می توان به معنای ناتوان ، خسته و عدم وجود سلامت تعبیر کرد . بیماری همراه با نوعی ناراحتی و رنج است و با احساس ضعف و کاهش توانایی های جسمی و روانی توام است و بالاخره ادامه حیات فرد را در آینده تهدید می کند . مجازات بدنی یکی از انواع مجازات هایی است که بر حسب ماهیت کیفر تقسیم بندی گردیده است ، این نوع مجازات ها از اصول خاص تبعیت می کنند که باعث تمایز آن ها از دیگر مجازات ها می گردد . رنج آور بودن ، شدید بودن ، انتقام جویی و سزادهی از اصول خاص حاکم بر مجازات بدنی می باشند . یک از اصول اجرای احکام ، فوری بودن است بدین معنا که پس از صدور حکم باید بدون تاخیر اجرا شود . اما دلایلی وجود دارد که موجب تاخیر و یا عدم اجرای آن حکم می شود ؛ به طور مثال دین اسلام اثبات و احراز گناه را خیلی سخت قرار داده یا اینکه اگر بعد از اقرار شخص توبه کند ، امام یا حاکم می تواند او را عفو کند و در جایی دیگر گفته شده حدود با شبهه برداشته می شود . موانعی نیز وجود دارد که مجازات را به زور کلی مرتفع می سازد مانند فوت محکوم علیه . در برخی موارد نیز بیماری محکوم علیه و یا شرایط دیگر مانند بارداری ، شیردهی ، نفاس و . . . موجب تغییر در کیفیت ، کمیت ، زمان و . . . مجازات می شود . در مواردی که مجازات موجب تشدید بیماری یا تاخیر در بهبودی باشد سلامت مجرم را بر اجرای مجازات مقدم می دارند .