هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه بین سلامت روان با سازگاری اجتماعی و عزت نفس مادران کودکان اوتستیک می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند اوتستیک در شهر اهواز به تعداد 100 نفر می باشد که در سال 1393-1392 در آنجا ساکن بوده اند که با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری تمام مادران دارای فرزند اوتستیک به عنوان نمونه آماری، انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل (1961)، عزت نفس(1967) و پرسشنامه سلامت عمومی (ghq-28) گلدبرگ وهیلیر (1979) استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آماره هایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین سلامت روان با سازگاری اجتماعی و عزت نفس رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که دردهای بدنی، علائم اضطراب، نابسامانی در کنش اجتماعی و علائم افسردگی با سازگاری اجتماعی و عزت نفس رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، علاوه بر این یافته ها نشان داد که سلامت روان قادر به پیش بینی سازگاری اجتماعی و عزت نفس مادران کودکان مبتلا به اتیستیک می باشد.