امروزه استفاده از انرژی هسته ای با توجه به کاهش منابع سوخت فسیلی مورد توجه بسیاری از جوامع بشری قرار گرفته است. ایجاد نیروگاه های هسته ای نزدیک سواحل دریاها احتمال ورود مواد پرتوزا را به این محیط ها افزایش می دهد. با توجه به اثرهای جبران ناپذیری که این هسته های پرتوزا بر روی جانداران و محیط دارند لازم است که مقدار این عناصر در محیط های آبی مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور مدل های عددی مختلفی برای شبیه سازی پراکندگی هسته های پرتوزا در محیط های آبی توسعه یافته اند. تعیین الگوی جریان می تواند به پیش بینی سرنوشت آلودگی هایی که وارد دریاها و اقیانوس ها می شوند کمک کند. مدل هیدرودینامیکی عمق متوسط دوبعدی مدلی است که برای آب های کم عمق مورد استفاده قرار می گیرد و با استفاده از آن معادلات ناویر استوکس حل و مولفه های جریان تعیین می گردند. پس از تعیین جریان می توان با استفاده از مدل های دیگر از جمله مدل لاگرانژی و یا کدهای محاسباتی غلظت عناصر پرتوزا را در محیط های آبی به دست آورد. کد کروم کدی است که غلظت عناصر پرتوزا را در محیط های آبی محاسبه و دز دریافتی توسط گروه های بحرانی را تعیین می کند. با توجه به قرارگیری نیروگاه هسته ای بوشهر در نزدیکی سواحل خلیج فارس ضروری است که میزان عناصر پرتوزا در این آب ها مورد بررسی قرار گیرد که موضوع اصلی این پایان نامه می باشد.