ی بصری بسیاری است. فضا نیز یکی از ویژگی های مهم و در خور توجه در این هنر نگارگری ایرانی دارای ویژگی « است. هنرمند ایرانی برای خلق این فضا، از تمهیدات بصری گوناگونی بهره جسته است تا به نتیجه موردنظر خود برسد. معمولاً در نگارگری ایرانی مکان ها و حوادث مختلف به طور هم زمان نمایش داده می شوند و بدین ترتیب فضای نگارگری به روایت داستانی نزدیک می شود و فضای تجسمی گسترش می یابد. این ویژگی در تمامی مکاتب نگارگری ایرانی به خوبی آشکار است. در هر دوره، نگاره ها از نظر قرارگیری پیکره ها و اشیاء و عناصر، پُر و خالی بودن فضا و کیفیات آن، با هم کمی تفاوت داشته و در مواردی همین تفاوت ها باعث تحول و پیشرفت در آن دوره شده است. بررسی اینکه هنرمند ایرانی چگونه به فضا و خلق آن در آثارش اهمیت داده است و اینکه نگارگری ایرانی و نقاشی شرق دور چه تاثیراتی بر یکدیگر داشته اند، به درک هرچه بهتر نگارگری ایرانی کمک خواهد کرد. در این مقاله سعی شده است تا علاوه بر بررسی و معرفی نگارگری ایرانی و نقاشی شرق دور، به بررسی فضای مثالی و خالی و چگونگی ایجاد آن پرداخته شود.