فرسایش آبی تحت تأثیر دو عامل فرسایندگی باران و فرسایندگی رواناب رخ می دهد. باران با انرژی قطرات، منجر به تخریب خاک و خاکدانه ها می شود و رواناب با نیروی تنش برشی، ذرات خاک را حمل می کند. ویژگی های باران مانند شدت، قطر قطره، سرعت حد و مدت در کنار ویژگی های رواناب مانند سرعت و عمق جریان از مهم ترین عوامل موثر بر فرسایندگی می باشند. هدررفت خاک در یک رخداد باران بسته به این که کدام عامل فرساینده غالب می باشد، تغییر می کند. در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل وجود خاک های با ساختمان خاکدانه ای ضعیف و پوشش گیاهی فقیر، اراضی در معرض هر دو عامل فرسایندگی باران و رواناب قرار می گیرند. با وجود این که مطالعات بسیاری در مورد فرسایندگی باران انجام شده و شاخص های مختلفی نیز برای برآورد توانایی باران در فرسایش خاک ارائه شده است، اطلاعات بسیار اندکی در مورد تأثیر جداگانه باران یا رواناب در هدررفت خاک وجود دارد. هدف این پژوهش تعیین شدت عوامل فرساینده در مناطق خشک و نیمه خشک جهت ارائه شاخص کمی فرسایندگی برای این مناطق می باشد.