این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ترئونین و لایزین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی در دوره آغازین، رشد و پایانی انجام شد. در این مطالعه از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد که در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل2×3 با 4تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح لایزین (آغازین: 39/1 و 49/1، رشد:16/1 و 25/1 و پایانی : 05/1، 13/1) و 3 سطح ترئونین (آغازین: 85/0، 90/0و95/0، رشد:72/0، 76/80،0/0و پایانی، 7/0، 72/0 و 75/0) بودند. جیره های آزمایشی بر اساس توصیه راهنمای سویه راس 308 تنظیم شدند. نتایج آزمایش نشان داد که وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، بازده لاشه، درصد سینه و ران و چربی محوطه بطنی تحت تأثیر سطوح مختلف لایزین قرار نگرفت. اثرات اصلی سطوح ترئونین بر مصرف خوراک جوجه ها معنی دار بود(05/0p?)، به طوری که مصرف خوراک در جوجه هایی که 5/5 درصد ترئونین بیشتر از استاندارد(95/0، 80/0، 75/0) دریافت کرده بودند، نسبت به جوجه های که جیره حاوی ترئونین استاندارد(90/0، 76/0، 72/0) دریافت کرده بودند افزایش معنی داری نشان داد(05/0p?). همین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در جوجه هایی دریافت کننده 5/5 درصد ترئونین بیشتر، بطور معنی داری (05/0p?) بهبود یافت. نتایج آزمایش نشان داد که بازده لاشه، درصد سینه، ران و چربی محوطه بطنی جوجه ها تحت تأثیر سطوح ترئونین قرار نگرفت. افزایش سطح لایزین به میزان 5/7 درصد بالا تر از توصیه راهنمای سویه راس (39/1، 16/1، 05/1) باعث بهبود سیستم ایمنی گردید. اثر سطوح ترئونین بر سیستم ایمنی معنی دار بود. و در سطح 5/5 پایین تر از استاندارد، ترئونین سیستم ایمنی را بطور معنی داری کاهش داد. از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که افزایش لایزین تأثیری بر خصوصیات عملکردی نداشت ولی افزایش آن باعث بهبود سیستم ایمنی می-گردد و افزایش ترئونین باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی می گردد و تأثیری بر خصوصیات لاشه نداشته و سطح استاندارد تامین ترئونین بر بهبود سیستم ایمنی موثر می باشد.