در این تحقیق، سیستم غشایی کلروفرم شامل مخلوط تترا آزا-12-کراون-4 و اولئیک اسید برای انتقال یون مس (ii) به کار برده شد. این سیستم انتقال قادر است یون مس (ii) را از فاز منبع آبی به غشاء آلی و از لایه آلی به گیرنده آبی منتقل کند. اثر غلظت سدیم پرکلرات در فاز منبع، l-سیستئین در فاز گیرنده، اولئیک اسید و تترا آزا-12- کراون- 4 در فاز آلی و همینطور اثر ph در دو فاز آبی منبع و گیرنده روی بازدهی انتقال بررسی شده است. گزینش پذیری و کارایی انتقال یون مس از محلول های آبی شامل کاتیون های mn+ مانند pb2+، cd2+، cr3+، ni2+، co2+، k+، ag+، tl+، ca2 ، مورد بررسی قرار گرفت. از میان کاتیون های مذکور، pb2+ و cd2+ مزاحم شناخته شده اند و اثر یون های مزاحم شامل یون+pb2 با استفاده از استات آمونیوم و یون+cd2 با استفاده از سدیم پیروفسفات به عنوان معرف پوشاننده مناسب به طور چشمگیری کاهش یافت. میزان یون مس منتقل شده از غشاء مایع بعد از 140 دقیقه 2/1±2/96 در صد گزارش شد. برای اولین بار الکترود یون-گزین کرومiii، به کمک طرح های آماری ارائه شد. در روش آماری از طرح های پلاکت-برمن و باکس-بنکن استفاده شد به این صورت که ابتدا عوامل معنی دار توسط طرح پلاکت-برمن شناسایی و در مرحله بعد طرح باکس-بنکن برای بهینه سازی عوامل معنی دار جهت ساخت الکترود کروم iii، استفاده شد، که در این طرح برهم کنش بین عوامل نیز مورد بررسی قرار گرفت. الکترود حاصله که به این روش بهینه شد، دارای شیب نرنستی 058/19، محدوده خطی وسیع 6-10×16/3 - 2-10×2/2 مول بر لیتر، زمان پاسخ دهی بسیار سریع (s 5 > ) و طول عمر حداقل یک ماه می باشد. اثر مزاحمت کاتیون های دیگر مورد بررسی قرار گرفت و مزاحمت جدی نداشته اند. الکترود مورد نظر به طور موفقیت آمیز به عنوان الکترود شناساگر در تیتراسیون پتانسیومتری+cr3 در مقابل edta استفاده می شود.