یکی از روش ها و رویکردهای بررسی و تحلیل فنون ادبی به ویژه شعر؛ سنجش فنون بلاغی و مجموعه رتوریک حاکم بر اثر ادبی و پی بردن به میزان فصاحت و شیوایی آن است.از سوی دیگر از آن جایی که صابر همدانی در عرصه غزل و قصیده یکی از شاعران معاصر در سده اخیر است. در پژوهش حاضر قصاید و غزلیات شاعر یعنی صابر همدانی با توجه به مجموعه صور خیال ورتوریک حاکم بر آن مورد بررسی و نقد قرار گرفته است.اگرچه اشعار ایشان از حیث کمیت زیاد نیست؛آنچه در دیوان او مشهور است می تواند بخوبی او را شاعری لطیف گو، مضمون آفرین، خوش بیان، فصیح اللفظ و بلیغ المعنی معرفی کند. هر چند او از طبقه شعراء اهل ذوق محسوب می شود که اهمیت گفتار آنان در مضامین و معانی اشعار آنان است؛ از حق نباید گذشت که الفاظ و ترکیبات شعری او هم در غزل لطیف و زیباست.چیزی که گفتار این مرد را بر بیشتر گفتارها امتیاز می دهداین است که وی ذوقیات خود را منظوم ساخته که سرشار از حالات عارفانه بوده است. با این توجه می تواند گفت که صابر در زبان فارسی از شاعران است که درغزلیات به تناوب از تشبیه و استعاره استفاده نموده است.