یکی از ملزومات بنیادین جامعه انسانی امنیت است و دارای دو بعد عینی و ذهنی می باشد که در فرآیند ارتقاء آن هر دو بعد باید در نظر گرفته شوند. در فرایند مناسب¬سازی محیط¬های شهری نیز، لازم است فضاهایی خلق شود که ضمن تطابق با نیازهای امروز واجد عناصر لازم برای تحقق امنیت باشد. در کشور ما اخیراً توجهات ارزشمندی به امنیت معطوف شده است که آثار عملی آ¬ن¬ را به¬تدریج می¬توان مشاهده نمود، اما راهکارهایی که بتواند تمامی ابعاد امنیت را پاسخ گوید هنوز اتخاذ نشده است. هدف پژوهش حاضر، مطالعه سازوکارهای بهبود امنیت محلات شهری در محدوده محله جنت آباد شمالی شهر تهران بوده است. هدف اصلیِ در این تحقیق شناسایی عواملی است که بر میزان امنیت ساکنین در محله جنت آباد شمالی اثر می¬گذراند. بدین منظور، پس از مطالعه و بررسی نظریات، رویکردها و تجربیات جهانی خصوصاً رویکرد شهر امن به تعریف مفاهیم و شاخص¬های سنجش میزان امنیت و تعیین متغیرهای تاثیرگذار بر امنیت پرداخته شد. بر این مبنا میزان امنیت ساکنین با ایجاد مدل تجربی سنجش امنیت در سه جنبه کارکردی ،کالبدی و اجتماعی ارزیابی شد. سپس با استفاده از تکنیک پرسشنامه به گردآوری اطلاعات نمونه آماری مورد نظر پرداخته شد. با استفاده از نرم افزار spss اطلاعات، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری (آزمون فی کرامر و تحلیل همبستگی رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) قرار گرفت. روائی و پایائی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ آزمون شد. بر مبنای یافته¬های پژوهش هر سه متغیر اصلی تحقیق یعنی: "بعد کارکردی"، "بعد اجتماعی"، "بعد کالبدی" با متغیر وابسته "میزان امنیت ساکنین در محله جنت آباد شمالی" رابطه معنی داری داشته¬اند(0/01 >p ) و قابلیت تعمیم به 99 درصد ساکنین در محله را دارا می¬باشد. نهایتاً میزان امنیت در محله جنت آباد شمالی، در آستانه متوسط (۱>3.18 >۵ با میانه نظری ۳) برآورد شد. هم¬چنین متغیرهای جذابیت محله و دسترسی به خدمات بیشترین تاثیر را در افزایش احساس امنیت دارا بودند.