پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت روان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر17-15 شهر بابل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر 17-15 ساله(که شامل سال اول، دوم و سوم دبیرستان در شاخه نظری و رشته های علوم تجربی، علوم ریاضی و علوم انسانی)، که درسال تحصیلی88- 1387در دبیرستانهای دولتی شهر بابل مشغول به تحصیل بودند. که باروش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 218 دانش آموز برای نمونه آماری انتخاب شدند، ولی بعلت ناقص بودن، بعضی پرسشنامه های دانش آموزان کنار گذاشته شد و در نهایت 200 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.پژوهش حاضر، ازنوع همبستگی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی حمایت اجتماعی واکس ، فیلیپس ، هالی ، تامپسون ، ویلیامز و استوارت برای اندازه گیری حمایت اجتماعی و پرسشنامه scl-90- r برای اندازه گیری سلامت روان استفاده شد، همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی، از میانگین نمرات دانش آموزان در طی یک نیمسال تحصیلی استفاده شد. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از روشهای آمار توصیفی (تنظیم جدول داده ها، محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و...) استفاده شد و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش آمار استنباطی که شامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و هم چنین روش قدم به قدم است، استفاده شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش به قرار زیر است: نتایج فرضیه اول نشان داد که بین میزان حمایت اجتماعی و میزان پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج فرضیه دوم نشان دادکه بین میزان سلامت روان و میزان پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. نتایج فرضیه سوم پژوهش در زمینه رابطه ی بین میزان حمایت اجتماعی و میزان سلامت روان نشان داد که میان میزان حمایت اجتماعی و میزان سلامت روان رابطه معکوس ومعنی داری وجود دارد.