با توجه به تغییر و تحول عمیق فرهنگی دانش آموزان ما، نیاز به یادگیری بیشتری در زمینه مهارت ها و رشد توانایی هایی از جمله بینش و بصیرت، خود آگاهی، برقراری ارتباط موثر اجتماعی، مذاکره و تصمیم گیری را دارند. آنها باید بتوانند از این مهارت ها در زندگی روزمره خود بطور موثری استفاده نمایند. آگاهانه انتخاب کنند و مسئولیت رفتارهای خود را بپذیرند، محرک های بیرونی و درونی خود پاسخ مناسبی بدهند و به عنوان فردی تکامل یافته هیجانات، افکار، احساسات خود را اصلاح و تعادل بخشیده و به خودشکوفایی برسند. و در این راستا آموزش و پرورش موظف است با بررسی و شناخت نیازها، انتظارات و توانایی های دانش آموزان مهارت های زندگی را برایشان فراهم کند. آموزش این مهارت ها لازم است با دیگر برنامه های آموزشی و تحصیلی ادغام شود. با توجه به اینکه مهارت های اجتماعی زیر مجموعه اساسی مهارت های زندگی است در این پژوهش به بررسی دیدگاه دبیران علوم اجتماعی در خصوص میزان دستیابی دانش آموزان دوره راهنمایی تحصیلی به مهارت های زندگی پرداخته شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دبیران علوم اجتماعی دوره راهنمایی تحصیلی شهر اصفهان به تعداد 265 نفر می باشد. حجم نمونه بر اساس فرمول مورگان و متناسب با جامعه آماری از طریق نمونه گیری تصادفی به تعداد 157 نفر در نظر گرفته شده است. ولی 82 نفر به سوالات پژوهش پاسخ دادند. طرح تحقیق از نوع توصیفی (پیمایشی) و ابزار اندازه گیری آن پرسشنامه محقق ساخته است که با استفاده از بسته نرم افزاری spss، ضریب همبستگی بین سوالات بر اساس آلفای کرونباخ عدد 98/0 برآورد شده است. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از جداول توزیع فراوانی، درصد و نمودار، میانگین وانحراف معیار استفاده شد. همچنین نتایج حاصل از آزمون فرضیه و سوالات نشان می دهد که: 1- میزان دستیابی به مهارت های زندگی در سطح متوسط و یا کمتر از آن بوده است. 2- بین میزان دستیابی به مهارت ها از نظر دبیران مرد و زن تفاوتی وجود ندارد. 3- بین میزان دستیابی به مهارت های گوناگون زندگی تفاوت وجود دارد. 4- بین مهارت های زندگی بر حسب سابقه خدمت دبیران تفاوت وجود دارد.