شغل صرافی در طول تاریخ کشور دچار تغییر شکل شده است. بیشترین مرکز تمرکز صرافان در دوره صفویه بوشهر، بندرعباس و اصفهان بوده اند و در دوره‏های بعد شهرهای تبریز، مشهد، قم، کاشان، اصفهان و تهران به عنوان پایتخت دربرگیرنده بیشترین رفت و آمد صرافان بوده است. این پژوهش نیز دو شهر تهران و اصفهان را به عنوان جامعه مورد مطالعه خود انتخاب کرده است. این انتخاب به دلیل اهمیت این دو شهر به عنوان دو پایتخت سیاسی کشور در گذشته و حال بوده است. بنابراین سعی شده تا در مطالعه هر دو شهر با نگاهی ژرف نگرانه ویژگی‏های اقتصادی، تجاری، فرهنگی و موقعیت جغرافیایی آن ها بررسی شود. برای اینکار به جز مطالعه کتابخانه ای از مشاهده مستقیم و مشارکتی در محل و مرکز اشتغال به صرافی ها در هر دو شهر استفاده شده است.