از مسائلی که در سال‏های اخیر مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته است جایگزینی شیوه‏های جدید جنگ (جنگ نرم) به جای استفاده قدرت‏های بزرگ از جنگ سخت و نیروهای نظامی می‏باشد. جنگ روانی استفاده برنامه‏ریزی شده از تبلیغات و فعالیت‏های ارتباطی توسط یک دولت یا مجموعه‏ای از دولت‏هاست که به منظور تأثیرگذاری بر نظریه‏ها، احساسات، موضع‏گیری‏ها و رفتار گروه‏های دوست، دشمن یا بی‏طرف صورت می‏گیرد. به گونه‏ای که به تحقق سیاست‏های دولت یا دولت‏های مزبور و اهداف آنها کمک می‏نماید. با وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 رژیم مخالف آمریکا در منطقه حساس خاورمیانه ظهور پیدا نمود که کاملاً مخالف ارزش‏های غربی و آمریکایی بود. در نتیجه این اتفاق اولاً آمریکا یکی از مهم‏ترین متحدین منطقه‏ای خود یعنی رژیم شاهنشاهی ایران را از دست داد و ثانیاً با اعلام شعارهایی چون ضرورت صدور انقلاب و مقابله با رژیم‏های مرتجع منطقه‏ای مشروعیت بسیاری از رژیم‏های طرفدار آمریکا را زیر سئوال برده و به نوعی تفسیر سیاسی (شیعی) ضد آمریکایی را در منطقه حساس خاورمیانه ایجاد نمود. آمریکا در این دوره با اتخاذ رویکرد سخت و نرم در مقابله با جمهوری اسلامی اعم از حمله نظامی به سکوهای نفتی و هواپیمای مسافربری و رویکردهای نرم‏افزاری چون تبلیغات رسانه‏ای، عملیات روانی و هجمه‏های فرهنگی سعی در تحت تأثیر قرار دادن رفتار ایران و یا ساقط نمودن نظام ضد آمریکایی ایران نمود. عوامل چندگانه عملیات روانی آمریکا علیه ایران را می‏توان در بعد رسانه‏های همگانی، اینترنت، رقابت‏های فیلتری و غیره دانست. آمریکا که پس از جنگ سرد به این نتیجه رسیده بود که جنگ نظامی نمی‏تواند خواست‏های آمریکا در سرنگون کردن دولت‏های ضد آمریکایی را انجام دهد به ابزارهای جنگ روانی علیه ایران متوسل شد و از ابزارهایی چون شبکه‏های اطلاع‏رسانی بین‏المللی، مطبوعات، رادیو و تلویزیون و سینما برای تغییر ارزش‏های اسلامی در میان جوانان و القای ارزش‏های آمریکایی در ایران استفاده نمود.