اسلون (1996)، نشان داد که جزء تعهدی سود توانایی کمتری نسبت به جزء نقدی سود در پیش بینی سود آتی دارد. به این معنی که پایداری اقلام تعهدی سود کمتر از جریان نقدی است. همچنین سرمایه گذاران بی تجربه پایداری اجزای اقلام تعهدی با قابلیت اتکای پایین را بیش از واقع ارزشگذاری می کنند، که این موضوع سبب ایجاد رابطه منفی بین اقلام تعهدی و بازده آتی سهام و به تعبیری اقلام تعهدی خلاف قاعده خواهد شد.بنابراین در تحقیق حاضر این موضوع بررسی می شود که آیا رفتار بازده سهام نشان دهنده این است که سرمایه گذاران مفهوم قابلیت اتکای اقلام تعهدی و ارتباط آن را با پایداری اجزای سود پیش بینی می کنند؟ برای این منظور ارتباط کل اقلام تعهدی و پایداری سه جزء تعهدی شامل اقلام تعهدی عملیاتی جاری، اقلام تعهدی عملیاتی غیر جاری، اقلام تعهدی مالی با جزء نقدی سود و همچنین بازده آتی سهام برای 85 شرکت عضو بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1385 تا 1390، با استفاده رگرسیون داده های تابلویی به روش اثرات ثابت، مورد مطالعه قرار گرفت. شواهد حاکی از آن است ضریب پایداری هر یک از اجزای تعهدی سود پایین تر از ضریب پایداری جزء نقدی است و تفاوت معناداری بین آنها وجود دارد. همچنین بین اجزای اقلام تعهدی (اقلام تعهدی عملیاتی جاری، اقلام تعهدی عملیاتی غیرجاری و اقلام تعهدی مالی) با بازده غیر عادی رابطه منفی معناداری در سطح خطای یک درصد، مشاهده شد. بدین معنی که سرمایه گذاران ایرانی پایداری پایین هر سه جزء اقلام تعهدی را بیش از واقع ارزشگذاری می کنند. بنابراین وجود اقلام تعهدی خلاف قاعده در بازار سرمایه ایران تایید می شود.