این پژوهش به منظور بررسی میزان اثر بخشی درمان مبتنی بر هیجان eft بر کاهش تعارضات زناشویی و بهبود الگو های ارتباطی موثر انجام گرفت .نمونه 30 نفر (مادران با کودک کم توان ذهنی )،نمونه در دسترس و از والدین کودکان استثنایی شهرستان گیلان غرب و بر اساس مقیاس تعارضات زناشویی تجدید نظر شده ( mcq-r ) بوستانی پور ، براتی و ثنایی و همچنین مقیاس الگو های ارتباطی ( cpq ) کریستنسن وسولاوای (1984 ) انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند؛ سپس درمان eft در مورد گروه آزمایشی اجرا شد .هر دو آزمون ( mcq-r ) و ( cpq ) ، به عنوان پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت .جهت تجزیه و تحلیل دو فرضیه تحقیق واهداف آن از آزمون تحلیل کوواریانس "مانکوا" استفاده شد .نتایج نشان داد که eft بر کاهش تعارضات زناشویی و بهبود الگوهای ارتباطی به صورت معناداری اثر بخش بود واین درمان روی مادران با کودک کم توان ذهنی نتیجه بخش بود.