پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین معنویت با میزان خودکنترلی در دانش آموزان سال سوم دبیرستانهای شهر کوهدشت به روش توصیفی- همبستگی انجام پذیرفت. جامعه اماری در این تحقیق کلیه- ی دانش اموزان سال سوم دبیرستانهای شهر کوهدشت بود که تعداد آنها 1434 نفر بود که 732 نفر جامعه اماری را دختران دانش اموز و 702 نفر را پسران دانش اموز تشکیل دادند. حجم نمونه برابر با 498 نفر بود که 248 نفر نمونه آماری این تحقیق را پسران و 250 نفر نمونه را دختران دانش آموز تشکیل دادند. روش نمونه گیری به این صورت بود که پس از مشخص شدن حجم جامعه دختران و پسران به روش نمونه گیری طبقه ایو بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. ابزار سنجش دراین پژوهش عبارت بود از پرسشنامه خودکنترلی کارور و شی یر ترجمه رضوانی(1375) و گنجی( 1380) وپرسشنامه معنویت اقتباس شده از کندا و فورمن (2010). برای تأیید روایی پرسشنامه ها از نظر اساتید محترم راهنما و مشاور و چند تن از اساتید در این زمینه استفاده و روایی محتوایی پرسشنامه ها تأیید گردید. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها در حین اجرا 100 پرسشنامه اول تکمیل شده انتخاب و با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ضریب پایایی آنها محاسبه شد که ضریب پایایی پرسشنامه معنویت 94/0 و ضریب پایایی پرسشنامه خودکنترلی 93/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازبرخی شاخص های آمار توصیفی شامل: فراوانی، درصد، میانگین، و انحراف استاندارد و برخی شاخص های آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt مستقل، و آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد بین معنویت و خودکنترلی رابطه ی معناداری وجود دارد(05/0>p). بین معنویت و خودکنترلی در دختران رابطه ی معناداری وجود دارد(05/0>p). بین معنویت و خودکنترلی در پسران رابطه ی معناداری وجود دارد(05/0>p).همچنین نتیجه آزمون t نشان داد بین میزان معنویت در دختران و پسران و نیز میزان خودکنترلی در پسران و دختران رابطه معنی داری وجود ندارد.