طی سال های اخیر ظهور پدیده خرابی پیشرونده در سازه های مختلف موجب تحمیل خسارات انسانی و مادی جبران نا پذیری شده است. اهمیت و رشد گسترده این رویداد موجبات شکل گیری عزم جدی برای شناخت ماهیت، رفتار و روش های مقابله با آن توسط محققین و مهندسین عمران را به وجود آورده است. مطابق استاندارد asce7-10 خرابی پیشرونده به صورت "انتشار خرابی موضعی اولیه از عضوی به عضو دیگر که در نهایت منجر به خرابی کل سازه و یا بخش بزرگی از آن به طور نامتناسب می شود"، تعریف می گردد. آلیاژ های حافظه دار شکلی به علت دارا بودن خصوصیات منحصر به فرد خود از قبیل حافظه شکلی ،فوق ارتجاعی و همین طور قابلیت استهلاک انرژی بالا و تبدیلات فازی کاربرد های مختلفی در زمینه های مختلف مهندسی سازه پیدا کرده اند. در این پژوهش با توجه به اهمیت اتصالات در پیش بینی رفتار سازه، تعیین پایداری به هنگام وقوع خرابی، مفتول های آلیاژ های حافظه دار شکلی به عنوان آرماتور طولی در ناحیه کششی تیر قرار گرفتند. تا تأثیر این مفتول ها در مکانیسم خرابی پیشرونده مورد بررسی قرار گیرد. با انجام تحلیل دینامیکی غیر خطی توسط نرم افزار abaqus، تأثیر متغیر های مختلف همانند نسبت طول مفتول های آلیاژ حافظه دار شکلی در تیر، کرنش تبدیل محوری آلیاژ حافظه دار شکلی، درصد آرماتور طولی تیر، مقاومت مشخصه بتن مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصله نشان می دهد که افزایش نرخ آرماتور طولی در ناحیه کششی تیر تأثیر با معنایی بر روی مقاومت نهایی تیر دارد. طول بهینه آلیاژ حافظه دار شکلی بدست آمده در افزایش مقاومت نهایی قرابت با معنایی با رابطه تئوری ارائه شده دارد. تأثیر استفاده از طول مشخص آلیاژ حافظه دار شکلی در مقاطع کم فولاد تر و همچنین مقاطع با مقاومت مشخصه بتن بیشتر، مناسب تر می باشد.