در نیم قرن گذشته صنایع دستی به عنوان یکی از زمینههای فعالیت اقتصادی، فرهنگی اجتماعی در جوامع مختلف، یکی از عوامل موثر توسعه کشورهای در حال رشد شناخته شده است. در بین این جوامع، ایران جزء معدود کشورهایی است که از دیرباز درزمینه صنایع دستی سر آمد و صاحب شهرت بوده است. با توجه به مزیت های صنایع دستی، همواره تولیدات صنایع دستی و سرمایه های انسانی فعال در این حوزه از مهم ترین امکانات و منابع ارزشمندی است؛ که توجه صاحب نظران و برنامه ریزان اقتصادی و فرهنگی را به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضر شناسایی مشکلات هنرمندان صنایع دستی چوبی و رتبه بندی این مشکلات است. برای این منظور با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر6بخش؛ سوا لاتی درخصوص تولید، فروش، بازاریابی، صادرات و واردات، آموزش و تعامل با سازمان های دولتی و غیردولتی طرح گردید؛ودر اختیار60 نفر از هنرمندان صنایع دستی ساکن در شهرهای اصفهان ،شهرکردوتهران قرار گرفت. بر اساس داده های به دست آمده از این پرسشنامه ها عمده ترین مشکلات شناسایی شده عبارتند از: بازاریابی نامناسب، تهیه مواد اولیه، عدم نظارت بر تولید محصولات، واردات کالاهای مشابه، عدم فرهنگ سازی و آگاهی مصرف کننده از کالاهای تولیدی، عدم وجود یک انجمن برای تبادل نظر بین هنرمندان. سپس با استفاده ازنظر کارشناسان و صاحب نظران، معیار های جامعیت بیشتر، سود، بهره وری و سهم بازار تعیین گردید؛ و به رتبه بندی مشکلات بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی ahp اقدام شد. بر این اساس نتایج پژوهش نشان می دهد، در بین مشکلات شناسایی شده بازاریابی نامناسب در اولویت اول و تهیه مواد اولیه، واردات کالاهای مشابه، عدم نظارت بر تولید محصولات، عدم فرهنگ سازی و آگاهی مصرف کننده از کالاهای تولیدی وعدم وجود یک پایگاه یا انجمن برای تبادل نظر به ترتیب در اولویت های بعدی قرارگرفته اند. مهم ترین مشکلاتی که هنرمندان صنایع دستی چوبی درزمینه فروش آثار خود با آن روبرو هستند، بازاریابی نامناسب و واردات کالاهای مشابه می باشند.