هدف برنامه ریزی شهری حفظ وبهبود کیفیت محیط شهری و به تبع آن ارتقاء کیفیت زندگی است . به طور کلی حفظ محیط زیست شهری و در نهایت پایداری شهر از اولویت های مهم برنامه ریزان و مدیران شهری است. پسابهای شهری به عنوان یکی از عوامل تأثیر گذار بر محیط زیست شهری نقشی مهم در حفظ و سلامتی افراد ،جلوگیری از آلودگی آبهای زیر زمینی و همچنین استفاده از آبهای برگشتی حاصل از تصفیه آنها در محیط زیست شهری دارد. در این تحقیق سعی شده است که با تأکید بر پسابهای شهری به بررسی عوامل تأثیرگذار اجتماعی اقتصادی بر محیط زیست شهری پرداخته شود.از بین عوامل اجتماعی می توان به فرهنگ و آگاهی های افراد اشاره کرد که دراین پژوهش با میزان تحصیلات و میزان آگاهی آنان از حقوق و قوانین زیست محیطی شهری سنجیده می شود .از میان عوامل اقتصادی ،پایگاه اقتصادی و در حقیقت میزان درآمد افراد دراین تحقیق مد نظر است. روش تحقیق عمدتاً توصیفی – تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی- توسعه ای است. جمع آوری آمارها و مطالب از طریق منابع تخصصی ،سایتهای اینترنتی، کتابخانه ای و بخش عمده ای از آن از طریق مطالعات میدانی به دست آمده است. با توجه به هدف پژوهش، منطقه 2 شهرداری مشهد به عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب شد.حجم نمونه ای برابربا 250 عدد از تعداد کل واحدهای مسکونی منطقه(88883) با روش کی دو در جدول توافقی با استفاده از نرم افزار ncss-pass با سطح خطای0.05 و توان حداقل 80درصد (با احتمال خطای نوع دوم حداکثر0.2) به دست آمد.این تعداد پرسش نامه در بین نواحی منطقه به صورت طبقه ای تقسیم و در نهایت به طورسیستماتیک دربلوکهای هر ناحیه پر شد.نتایج حاصل از آنها در نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد که همبستگی اسپیرمن بین سطح تحصیلات ساکنان یک واحد مسکونی و رهاسازی پساب این واحد به معابر شهری همچنین همبستگی اسپیرمن بین میزان درآمد و رها سازی پسابها مستقیم و معنادار است . همچنین همبستگی کروسکال والیس بین میزان آگاهی افراد از حقوق و قوانین و رها سازی پسابها حدود 44.988 است.که برمبنای آن می توان قضاوت کرد که محیط زیست شهری از ویژگی های اقتصادی و اجتماعی ساکنان شهر تأثیر می پذیرد. بنابرین برای حفظ محیط زیست شهری راهکارهایی اقتصادی و اجتماعی نیز باید ارائه شود که می تواند شامل ایجاد زمینه های لازم جهت آموزش و ترویج و فرهنگ سازی دفع صحیح پسابهاوراهکارهای مدیریتی باشد.