در این پایان نامه سعی شده است ضمن بررسی دقیق ابعاد تشکیل عقد در تجارت الکترونیکی به بررسی زمان و مکان تشکیل عقد در تجارت الکترونیکی نیز پرداخته شود. مطالب این پایاننامه با استفاده از روش کتابخانه ای و با بررسی اسناد و گزارش های حقوقی در خصوص زمان و مکان تشکیل عقد در تجارت الکترونیکی و سایر مقالات و کتب موجود و همچنین با استفاده از منابع اینترنتی گردآوری شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و تحلیلی است که هدف از آن بررسی زمان و مکان تشکیل عقد در تجارت الکترونیکی می باشد. نتیجه این که قرارداد الکترونیکی، اصولا ماهیت متفاوتی از قرارداد های سنتی ندارد. اگرچه قراردادهای الکترونیک به طور کامل در یک فضای مجازی و غیر ملموس منعقد می شوند ولی ماهیت حقوقی را نمی توان از زمان و مکان منفک ساخت. در نتیجه این نوع قراردادها نیز به مختصات زمان و مکان محدود هستند. تشکیل قرارداد در تجارت الکترونیکی به طور عموم میان اشخاصی صورت می گیرد که از لحاظ مکانی و زمانی از یکدیگر فاصله دارند. در نتیجه قانونگذار یک معیار عینی مانند محل تجاری را مکان ارسال و دریافت داده پیام می داند که می توان محل انعقاد قرارداد دانست و برای محل استقرار فیزیکی سیستم اطلاعاتی اهمیت زیادی قایل نشده است و اقامتگاه قانونی فقط زمانی ملاک است که اصل ساز یا مخاطب فاقد محل تجاری یا کاری باشد. همچنین برای اعتبار و صحت انتساب اسناد مبادلات الکترونیک لازم است یک امضای الکترونیک را جایگزین امضاهای دستی کرد. امضای الکترونیک هیچ تفاوتی از حیث آثار حقوقی با سایر امضاهای دست نویس ندارد یعنی چنانچه امضای الکترونیک از تمام شرایط فنی لازم برخوردار باشد و ایمنی آن توسط علوم رایانه ای تضمین شود، آن گاه از همان اعتبار و جایگاه امضاء دست نویس در ادله اثبات دعوا برخوردار خواهد بود و می تواند به عنوان دلیل در مقام دعوا یا دفاع مورد استناد قرار گیرد.