توسعه ی پایدار که مشتمل بر ابعاد محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، به معنای ارتقای کیفیت زندگی همراه با پشتیبانی از زیست بوم می باشد. در دهه های اخیر با توجه به روند جهانی سازی که هم سانی و یکنواختی شهرها را در پی داشته است، به مفهوم فرهنگ به عنوان بخش مهمی از فرآیند پایداری توجه شده است. تمرکز رویکرد پایداری فرهنگی، بر هویت فرهنگی و هدف آن تحقق تنوع فرهنگی می باشد. هر قوم با سبک زندگی و زیستگاه متعلق به خود، مظهری از تنوع فرهنگی است. از این رو استفاده از ویژگی های قومی در راستای توسعه ی پایدار، منجر به ایجاد هویت، تنوع و تعلق خاطر در فضای شهری می شود. هدف کلی پژوهش، ارتقای پایداری فرهنگی از طریق امکان سنجی استفاده از ویژگی های قوم کرد در طراحی فضاهای شهری در سنندج می باشد. در بازشناسی ویژگی های قومی، شناخت نظام های تکرار شونده و الگوهای فرهنگی ـ قومی، مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا ویژگی های قومی منطبق بر معیارهای پایداری که عبارتند از: محیط و شیوه ی زندگی، ادبیات، سنت ها و روش های قومی، پوشاک سنتی، غذاهای سنتی، صنایع دستی و موسیقی و رقص سنتی، معرفی شده اند. آن ها در موقعیت های مختلفی که تجلیات پویا و متنوع فرهنگی آن قوم را باز می نمایانند، مشاهده و شناسایی می شوند.