چکیده هدف : مچ پا ازجمله مفاصلی است که در فعالیتهای ورزشی و زندگی روزمره به طور مکرر دچار آسیب دیدگی میشود. . از آنجا که میزان برگشت و بهبود ناپایداری عملکردی مچ پا خیلی بالا است ، به نظر میرسد که شناسایی عوامل مغشوش کننده در تکرار دوباره آسیب از اهمیت زیادی برخوردار باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط قدرت ران وحفظ تعادل ورزشکاران با سابقه ناپایداری عملکردی مچ پا می باشد . مواد و روش ها : در این تحقیق 20 آزمودنی مرد با سابقه حداقل یک بار اسپرین در مچ پا که بین 20 تا 27 سال سن داشتند و در رشته های ورزشی فوتبال ،والیبال ،بسکتبال وهندبال فعالیت می کردند به طور هدف دار و غیر تصادفی انتخاب شدند . پس از تکمیل فرم رضایت نامه ، پرسش نامه ای جهت جمع آوری اطلاعات فردی نظیر نام، نام خانوادگی، سن، سوابق پزشکی و ورزشی در اختیار داوطلبان قرار گرفت و سپس قد، وزن، طول پای آزمودنیها به کمک قد سنج ،ترازوی دیجیتال و متر نواری و متغیر قدرت ران به کمک دینامومتر دستی مدل نیکلاس و تعادل ایستا و پویا به کمک آزمون عملکردی تعادلی ایستا و آزمون تعادلی ستاره اندازه گیری شدند . برای بررسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از روش آماری توصیفی (در قالب جداول و نمودارها) و استنباطی استفاده شد. برای تعیین میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل متغیرهای تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. عملیات آماری به کمک نرم افزار spss نسخه 18 انجام شد. یافته های تحقیق : نتایج ازمون نشان داد که همبستگی معنی داری بین حفظ تعادل پویا و قدرت عضلات اکستنسور و ابداکتور ران در پای سالم ورزشکاران دیده شد . همبستگی معنی داری بین حفظ تعادل پویا و قدرت عضلات اکستنسور و ابداکتور ران در پای اسیب دیده ورزشکاران دیده شد . همبستگی معنی داری بین حفظ تعادل ایستا و قدرت عضلات اکستنسور و ابداکتور ران در پای سالم ورزشکاران دیده شد . همبستگی معنی درای بین حفظ تعادل ایستا و قدرت عضلات اکستنسور و ابداکتور ران در پای آسیب دیده ورزشکاران دیده شد . نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر نشان داد که احتمالا سابقه ناپایداری عملکردی مچ پا بر قدرت عضلات اطراف لگن و تعادل ایستا وپویا اثر می گذارد .