هدف از این پژوهش، مقایسه اثر سه نوع برنامه تمرینی مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی- توانی) بر عوامل آمادگی جسمانی دختران ورزشکار بود. به این منظور 30 دانشجوی دختر ورزشکار انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند؛ تمرین پلایومتریک با انسداد عروق (10n=)، تمرین پلایومتریک بدون انسداد عروق(10n=) و تمرین قدرتی- توانی(10n=). نتایج حاکی از افزایش معنادار قدرت عضلانی در دو حرکت اسکوات و باز کردن زانو در گروه قدرتی- توانی به طور میانگین (25/26%) نسبت به دو گروه پلایومتریک با انسداد (5/14%) و بدون انسداد (5/15%) بود. استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و درصد چربی در هر سه گروه افزایش معناداری داشت اما در بین هیچ یک از گروه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>). توان حداکثر در گروه پلایومتریک با انسداد (88/33%) در مقایسه با دو گروه بدون انسداد (43/7) و قدرتی- توانی (78/18%) افزایش معناداری داشت، در صورتی که تفاوت معناداری در توان حداقل و شاخص خستگی بین گروه ها مشاهده نشد (05/0(p>. توان هوازی و دو سرعت 30 متر و ارتفاع پرش در گروه پلایومتریک با انسداد (به ترتیب در سه متغیر: 85/7%، 4/5% و 68/17%) در مقایسه با دو گروه بدون انسداد (به ترتیب در سه متغیر: 67/4%، 07/4% و 05/10%) و قدرتی- توانی (به ترتیب در سه متغیر: 7/3%، 59/3% و 56/9%) افزایش معناداری داشت.