این پژوهش با ضرورت و اهمیت بررسی تاثیر برنامه ی آموزش خانواده بر خودکارآمدی والدینی و نگرش نسبت به تربیت فرزندان در والدین دانش آموزان دبیرستانی انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش علی-مقایسه ای است؛ بدین صورت که والدین دانش‏آموزان‏ دوره‏های دبیرستان که در جلسات آموزش خانواده شرکت کرده‏اند، در گروه آزمایش و والدینی که در جلسات آموزش خانواده شرکت‏ نکرده‏اند، در گروه کنترل قرار گرفتند و پس از انتخاب تصادفی نمونه از هر گروه آزمون‏ به‏عمل آمد. جامعه ی آماری مورد مطالعه والدین دانش آموزان دبیرستانی ناحیه1 بندرعباس می باشد. از بین جامعه آماری ذکر شده تعداد 30خانواده با روش نمونه گیری هدفمند در گروه آزمایش و تعداد 30 خانواده دیگر نیز گروه کنترل قرار داده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه محقق ساخته نگرش خانواده ها نسبت به تربیت فرزندان استفاده شده است. یافته ها نشان داد برنامه ی آموزش خانواده بر خودکارآمدی والدینی دانش آموزان با سطح معنی دار 0.003 ? = (0.01 < p )و 58 = df دبیرستان موثر می باشد. هم چنین برنامه ی آموزش خانواده بر نگرش نسبت به تربیت فرزندان در والدین دانش آموزان دبیرستانی با سطح معنی دار 0.024 ? = (0.01 < p )و 58 = df موثر می باشد.