در این تحقیق با توجه به اهمیت سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار و اهمیت رونق این بخش از اقتصاد به دنبال معرفی بهترین روش سرمایه گذاری از بین دو روش تخصصی مطرح در بازار سرمایه یعنی روش تحلیل بنیادی و تحلیل تکنیکال هستیم. محقق مدعیست که سرمایه گذاری براساس تحلیل بنیادی بازدهی بیشتری نسبت به سرمایه گذاری براساس اندیکاتورهای روند ، حجم و نوسانگر تصادفی تحلیل تکنیکال بدست می دهد. با توجه به این ادعا می بایست میانگین بازدهی حاصل از هر یک از این روش ها محاسبه شده و با یکدیگر ارزیابی و مقایسه شوند. که به منظور این مقایسه با توجه به غیرمستقل بودن نمونه و پایین بودن حجم آن از آزمون مقایسه زوجی استفاده نموده ایم. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی –مقایسه ای می باشد که ماهیتاً پس رویدادی بوده و به اطلاعات کمی گذشته توجه می نماید. نتایج حاصله بیانگر آن است که میزان بازدهی اکتسابی از روش تحلیل بنیادی نسبت به بازدهی اندیکاتورهای حجم و اندیکاتورهای روند بیشتر بوده و استفاده از این روش در انتخاب سهم منفعت بیشتری را نصیب سرمایه گذاران مینماید. همچنین بازدهی تحلیل بنیادی نسبت به اندیکاتورهای نوسانگر دارای تفاوت معنی داری نبوده و در سطح 95 درصد اطمینان ، منفعتی یکسان ایجاد می نمایند. بنابراین ادعای محقق در مورد اندیکاتورهای حجم و روند تأیید و در رابطه با اندیکاتورهای نوسانگر رد می شود.