داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی به واسطه مصرف گسترده در رفع حالات تب و درد از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. مصرف طولانی مدت این ترکیبات موجب عوارض جانبی در دستگاه گوارش میشود. این داروها از طریق مهار غیر انتخابی آنزیم سیکلواکسیژناز (cox) عمل مینمایند این در حالی است که مهارکنندگان انتخابی cox-2، ترکیبات ضد التهاب و بدون اثرات ناخواسته هستند. از این رو یافتن ترکیباتی جدید با مهارکنندگی بالای cox-2 ضروری به نظر می رسد. بنابراین در این تحقیق به کمک اطلاعات موجود در مورد رابطه ساختمان و اثر مهارکنندگان اختصاصی cox-2، ترکیبات جدیدی تحت عنوان مشتقات ایمیدازو تیازول طراحی و سنتز شدند که از قدرت و اختصاصیت بیشتری در مهار آنزیم cox-2 برخوردار باشند. آنزیم وارد شده و با arg513 پیوند هیدروژنی برقرار می کند. روش کلی کار برای سنتز این مشتقات به این ترتیب می باشد که، ابتدا تیوآنیزول در آلومینیوم کلراید و استیل کلراید، استیله می شود. سپس ترکیب حاضر توسط اکسون اکسید می گردد. این محصول برمه می شود و وارد واکنش با 2- آمینوتیازول می گردد. حد واسط نهایی در واکنش با آمین های آلیفاتیک مختلف، محصو لات نهایی را تولید می کند. تمامی مشتقات طراحی شده با موفقیت سنتز و با طیف های ir، mass و 1hnmr به تأیید رسیدند.